3 یِه روژ نزیک اَر سات سه دُمانیمَرو، آشگارا اِ رویا دیتی گه فریشدَه خدا هاتی اِرَه تک ئو وِتی: «کُرنِلیوس!»
نزیک سات سه، عیسی وَه دَنگ کَلِنگ دای داتی: «ایلی، ایلی، لَمّا سَبَقْتَنی؟» یانی «خداءِ مِه، خداءِ مِه، اَرِهچَه مِنِت وِل کِردیَ؟»
گه وَه یِگِل یَکی اژ فریشدَهل خداون، هُنَ گه هوسیائی اَر لا راس مَخَل بِخورا، ظاهر بی اَر زکریا.
وَه یِگِل دسَه کَلِنگی اژ لشکرَل آسمو ظاهر بین گه وَهگَرد اَ فریشدَه، خدائو ستائشتَ مَهَرد ئو موئِتو:
هَراَ حِنَ گه پطرس واقِ دَم پَروئیتی، گه ایی رویای گه دیَسی میَنا چَسی، اِسگَه کسَلی گه کُرنِلیوس کِلکِردوئینی، مِنِی مال شمعونو کِرد، ئو رَسین اَر در مال.
پطرس هَنی داشدی وَه رویاهَه فگِرَ مَهَردی گه روحالقدس وِتون: «سِیل کَ، سه نفر دیرِن مِنِیتَ مَهَن.
کُرنِلیوس جوواوا داتی: «چوار روژ وِر اژ یَه، هَرِ ایی وخدَ، نزیک اَر سات سه دُمانیمَرو، اِ مال ووژِم داشدِم دوعامَ مَهَرد گه وَه یِگِل پیای وَه جِنِک نُیرداری هوسیا اَر نوام
وَه صوایکا، نزیک اَر نیمَرو، وخدی گه اونَل اَرنوم رئی بین ئو نزیکا موئیان اَر شیَر، پطرس چیِ سر بُ مال تاگَه دوعا کِ.
او اَرِه ایمَه تیَریف کِردی گه چطور اِنوم مال ووژ فریشدِهی دیَسی گه وِتیَسئون: ”کسَلی کِلکَ اِرَه شیَر یافا ئو شَمعون مَشور وَه پطرس بار اِرَه ایرَه.
اَرِیَگه دَشو فریشدَه اَ خدای گه مِه هِن اوئِم ئو خِلمت اَژینَ مَهَمی، هوسیا اَرتَکِم
یِه روژ پطرس ئو یوحنا اِ سات سه نیمَرو گه موقَع دوعا بی، داشدو مَچیان اِرَه معبد خداون.
مِنتائای هَراَ شوءَ، فریشدَه خداون دِرَل زندو واز کِردی ئو آوِردِنیَ دِریر
اِنوم شیَر دمشق یَکی اژ شاگردَل عیسی گه نُم حَنانیا بیتی زِنِهیَ مَهَردی. خداون اِنوم رویا، ووژ نِشو او داتی ئو وِتی: «حَنانیا!» جوواوا داتی: «بفرما، اِاِ خداون.»
ئو کَت اَر دل زَمی، ئو دَنگی شنَفتی گه موئِتئون: «شائول، شائول، اَرِهچَه عذاومَ مِین؟»
مَر اونَل کُل روحَل خِلمتکاری نیِن گه کِلَموئن اِرَه خِلمت اژ کسَلی گه نجادَ میَرِنَ میرات؟
اِسَه هَر اَخَ گه اژ فریشدَهل سرتِرا بی، نُمی گه بِردیَ میرات اعلیتِر اژ نُم اونِلَ.