14 اسکندر مسگر، گَنی فِرِهی کِردی اَرینِم. خداون مِطابق کارَلی سزاءَ مِیتی.
اِاِ عزیزَلِم، هرگِس ووژتو تَخاص نَهَن، بلکِم واگذار کَنی اَر خَضو خدا. اَرِیَگه اِنوم تورات نُیسیاءَ گه «خداونَ موشی: ”تَخاص هِن مِنَ؛ مِنِم گه سزاءَ میَم.“»
خدا «وَه هر کی مِطابق کارَلی سزاءَ مِ.»
اَرِیَگه اِراسی خدا یَه عادلونَه مَذانی گه تِلافَتی کسَلی گه سزاتونَ میَن وَه سزا بِآ.
هیمِنائوس ئو اسکندر اژ ایی دَسَهنَ، گه سپارتِنمَسَ شِطو تا عبرت بِگِرِن دیَر کِفِر نَهَن.
تونیش اژ او دویرا بِگِر، اَرِیَگه فِرَه اَرضد پِغوم ایمِئَه.
اَرّ کسی بوئینی بِرا او گنای مِهِه گه عاقویَت مرگ نیِ، باس دوعا بِهِه ئو خدا ژییاینَ موئَشخِتیئون. یَه اِبارَه کسَلی موشِم گه عاقویَت گنائو مرگ نیَ. گنای هَس گه عاقویَت مرگِ. مِه اِبارَه هُنَ گنای نِموشِم گه باس دوعا بو.
اِاِ آسمو خَوشالی بِهِیتی اَرِه! خَوشالی بِهَن اِاِ ایمودارَل مسیح، ئو اِاِ رسولَل ئو اِاِ نبوّتکَرَل! اَرِیَگه خدا تقاصتون اَژی سَنیِ.»
هَرهُنَ گه او ووژ، داسیَ باقی، وَه بی بیَنیِ دُما؛ وَه تِلافَتی کارَلی گه کِردیِ، دو بِرُوَر بیَنیَ بی. اژ پیالَه شِراوی گه ووژ دُریس کِردیِ، دو بِرُوَر وَه بی بیَنیِ دُما.
اونَل وَه دَنگ کَلِنگَ مَقارونو: «اِاِ خداونِ قادر، اِاِ قدوس ئو حخ، تا کِ داوری نِمِهِین ئو تقاص خوین ایمَه اژ مردِم رُی زَمی نِمَسینین؟»