16 کُل نُسَخ مقدّس حَفار دَم خداءَ ئو اَرِه تیَلیم ئو خِض اَر خطائَل، اصِلاح ئو تربیت اِ صالحبیئین فادَه دیری.
عیسی وِتیئونو: «اِسَه، هر مَلِم توراتی گه اِبارَه پاتِشائی آسمو تیَلیم گِرتوئیتی، هر گا صائایمالی کَ گه اژ خزینَه ووژ چیئَل نوو ئو کُینَه ماریَ دِریر.»
اَسَه عیسی وِتیئونو: «مَر تاگَه اِسگَه اِنوم کِتاو زبور داوودتو نَحیوَنیَ گه، «”بَردی گه مِمارَل رَدو کِرد، بیَ بَرد بِنچین ساخدِمو. یَه کار خداون بی، ئو وَه چیَم ایمَه بِلُجوئیا مای“؟
عیسی وِتی: «اِسَه چطور داوود وَه هدائَت روحِ خدا، وَه خداون هِنا مِهِیتی؟ اَرِیَگه اِنوم کِتاو زبور داوودَ موشی:
مِنتائای اَرّ هُنَ بو چطور پیشگوئیَل نُسَخ مقدّس اَنجومَ مَگِری گه موشی ایی اتفاقِلَ باس بِکُوءِ؟»
مِنتائای یوئنَ کُل اتفاق کَت تاگَه پیشگوئیَل پِخَمَرَل اِنوم نُسَخ مقدّس اَنجوم بِگِری.» اَسَه کُل شاگردَل اوُ هُیشتَ جا، حِیواین.
عیسی وِتیَ بینو: «هَرایی قصَه ووژ نِشو نِمِ گه هُمَه اژ رئی اِرهاتینونَ، اَرِیَگه نه اژ نُسَخ مقدّس چیئی مَذانینو ئو نه اژ قدِرت خدا؟
داوود، ووژ وَه هدائَت روحالقدس اِنوم کِتاو زبور وِتیَسی: ”خداون وَه خداونِ مِه وِتی: «بِنیش اَر دس راس مِه تاگَه دشمنَلِت باوژمِ ژیر پائلِت.»“
اَرّ اونَلی گه کلوم خدا رَسیَسَ بینو، - ’خدائَل‘ هِناءَ موئن -ئو هُیچ جا اژ نُسَخ مقدّس بی اِتِبار نِماو-
اَرِیَگه هر کی گه کارَل گَنَ مِهِه اژ نُیر بیزارَ ئو نِمای اَرِه تک نُیر، تاناخواد کارَل آشگار بوتی ئو رُسبا بو.
اَسَه وِتی: «اِاِ بِرال، اَ نُسَخ مقدّسَ باس اَنجومَ موئیا گه روحالقدس وِرِکار وَه زوئو داوودِ پاتِشا اِبارَه یهودا وِتی، هَر اَوَه گه رَنِما اونَلی بی گه عیسیئو گِرت.
اِ رئی خداون تیَلیم گِرتوئیتی ئو وَه آگِر روحالقدس قصَه مَهَردی ئو اِبارَه عیسی خو تیَلیمَ ماتی، وَهیاآگه فَخَد اژ خُسِل تیَمید یحیی خَوَر داشدی.
هُمَه مَذانینو گه چطور اژ اِلوم چیئَلی گه فادَهتون اَرِه داشدی، دریخِم نَهَرد، بلکِم اِنوم جیَم ئو مال اَر مال تیَلیمِم داینو.
اَرِیَگه مِه بیکمِکسر، کُل کلوم خدام اِلوم کِردیَس اَرینتو.
اِسَه هَرهُنَ گه دَمَرَگئونَ گَرد یَکَ مَهَرد، اژ اورَه چِن. مِنتائای وِر اژ یَگه اژ اورَه بِچِن، پولُس قصَه آخِر ووژ کِردی ئو وِتی: «روحالقدس چَنی خوءَ گَرد باوَهل هُمَه قصَه کِردی، اَسَه گه وَهسونگَ اِشعیا پِخَمَر وِتی:
اَرِیَگه هر چی گه اژ قدیم نُیسیاءَ، اَرِه تیَلیم ایمَه بی تا وَهسونگَ پایاری ئو دلگُوئیای گه نُسَخ مقدّسَ موئَشخیئونمو، امیدمو داشدوئی.
مِربی نایونَل ئو مَلِم آیلَل گُجَرین، تو گه اِ شریعت، میَرفت ئو حخیخت اَجورَ گه ماو بوئینینی دیرین،
فِرَه، اژ کُل لِحاظی. اول یَگه کلوم خدا وَه اَمونت سپارتیاسئونو.
مِنتائای ایی قصَه «اَرِه او وَه حساو یِهات»، فَخَد اَرِه او نَنُیسیا
عطائَل روحِ خدا اژ هر کی گه دیارَ ماو اَرِه خِریَّت کُل ایمودارِلَ.
ئو تورات وِرِکار دیتی گه خدا خِرِیهودیَل وَه ایمو صالح وَه حساوَ ماری، وِر اژ یَه بشارت داتیَ ابراهیم گه «کُل قومَل وَهسونگَ تو بِرَکتَ مَگِرِن.»
باس کسَلی گه اَرضدِنی وَه مِلائمت رَنِمائی کِ، هایتِر خدا صِلا توئَه بوئَشخیَ بینو تاگَه حخیخت بشتاسِن
کلوم خدا موعظَه کَ ئو وخد ئو بیوخد آمادَه بو ئو وَه صبِر ئو تیَلیم کامل، رَنِمائی ئو توبیخ ئو تشویق بِهَه.
اِسگَه ایمو، اطمینون اَر چیئَلی کَ گه امیدونئون دیریم ئو زقین اَر چیئَلی گه هَنی نِموئینیم.
اِسَه هَراَ جورَ گه روحالقدسَ موشی: «ایمِرو، اَرّ دَنگ اوءَ مَشتوئینو،
اَرِیَگه کلوم خدا زِنیَ ئو کارَ مِهِه ئو اژ هر شِمشیر دودَمی تیژتِرَ، ئو هُنَ مَچو اِنوم گه نفْس ئو روح، گُشبَنَل ئو مَزگ سِخونیش جیاآ مِهِه، ئو فگِرَل ئو نیّت دلَل تشقیصَ مِ.