12 اِراسی کُل کسَلی گه بِئون اِنوم مسیحْ عیسی وَه دینداری زِنِهی بِهَن، عذاوَ موئینِن؛
اَسَه ویر کِردیَ شاگردَلی ئو وِتی: «اَرّ کسی بِیتی باءَ تُرّ مِنا، باس ووژ حاشا کِ، صلیب ووژ بِگِریِ کول ئو باءَ تُرّ مِنا.
اَرِیَگه مِه، پِخَمَرَل ئو مَلِمَل ئو کسَلی گه حکمت دیرِن کِلَمَهَم اِرَه تک هُمَه ئو هُمَه بِرونی مَکُشینون ئو مَکیشینون اَر صلیب ئو بِریشی اِنوم عَبادتگال ووژتو شلاخَ مِینو ئو شیَر اَر شیَر مَکُوئینون اَر دُمون ئو عذاوُنَ مِینو.
ئو اِنوم ایی زمونَ صد بِرُوَر ویشتِر مالَل، بِرال، خُیَهل، دال، آیلَل ئو مِلکِمِحل -وَه جُور- وَه دس ناری، ئو اِنوم زمونی گه دیری مای اِ ژییاین ابدی بیَردارا ناو.
هُمَل اژ عَبادتگائَل یهودَ ماوژِنَ دِریر ئو جُجُ زمونی مای گه هر کی هُمَه بِکُشی، گُمونَ مِهِه گه خِلمت کِردیَسی اَر خدا.
یوئنَمَ وِتَ هُمَه تاگَه اِنوم مِه سِتارتو بِگِری. دنیا اَرِه هُمَه ماوَ جُور؛ مِنتائای بِیلِن دلِدَرینتو داشدوئی، اَرِیَگه مِه بیمَسَ حریف ایی دنیاءَ.»
مِه کلوم تونِم داءَ بینو، ئو دنیا اژ اونَل بیزار بی، اَرِیَگه هِن ایی دنیاءَ نیِن، هُنَ گه مِنیش هِن ایی دنیاءَ نیِم.
قویَتونَ ماءَ دل شاگردَل ئو اونَلو تشویقَ مَهَرد تاگَه بوسِن اَرسر ایمونو ئو موئِتو: «ایمَه باس وَه تیَمِل سخدیَل فِرِه، بِچیمَ نوم پاتِشائی خداآ.»
اَرّ فَخَد اِ ایی زِنِگونیَ اَر مسیح امید دیریم، اژ کُل مردِم بدبختِریم.
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
هایمِ عذاواِر، مِنتائای تار نوئیمونَ؛ مَکُوئیم اَر زَمی، مِنتائای نابود نوئیمونَ.
اَرِه پاتِشائَل ئو کُل کارَدَسَل، تاگَه بتونیم زِنِهی آروم ئو آسودَهمونی داشدوئی گه اِ کُل لِحاظی باوِ دل خدا ئو سنگین بو.
اِراسی گه سِرّ دینداری فِرَه کَلِنگَ: او گه اِنوم جسم ظاهر بی، وَهسونگَ روحِ خدا ثابت بی، فریشدَهل اوُ دی، اِنومجا قومَل اِلوم بی، اِنوم دنیا ایمونو آوِردَ بی، ئو وَه جِلال، ویرِ بِلِنگ بَریا.
اَرّ کسی جوریتِر تیَلیم بِ گه وَهگَرد قصَهل دُریس خداونمو عیسی مسیح ئو تیَلیمی گه مِطابق دینداریَ، جور اِرنای،
اژ پولُس، خُلُم خدا ئو رسول عیسی مسیح، گه مَیِّن بیمَ تا ایمو کسَلی گه خدا دیاری کِردِن تقویت کَم ئو حخیختی گه مِطابق دینداریَ، بوشِم.
ئو یامونَ مِ بیدینی ئو هُواوهوس ایی دنیاءَ بنیمِ لا ئو وَه نوا ووژ گِرتِن ئو صالحبیئین ئو دینداری اِ ایی زمونَه زِنِهی بِهِیم.
مِنتائای جُجُ اَرّ وَه خاطر صالحبیئین عذاوتو دی، بِرَکتَ مَگِرینو! «اژ چیئَلی گه اُوُ زِلِئونَ مَچو، زِلَتو نَچو ئو هولتون اِرانَگِری.»
اِسَه گه کُل یوئنَ وَه ایی جورَ اژ یَکَ مَچویچِن، هُمَه اِ ایی زِنِهی مقدّس ئو دینداریَ گه دیرینو باس چطور آمَلی بوئینو؟
دُمی یِهسِئِم اژ آسارَهل آسمو جارو کِردی ئو رِشونی اَر زمیناِرا. اُژدها هوسیا اَر ویراَرویر اَ ژِنَ گه داشدی مَزایا، تاگَه هَریَگه آویلِهِه زائیتی، قویت اِرادِیتی.
مِه وِتمئون: «اِاِ آقا، تونَ مَذانین.» ئو او وِتیئونِم: «یوئنَ هَراَ کسَلِنَ گه اژ عذاو کَلِنگ هاتِنَسَ دِریر، اونَل چوخائَل ووژون اِ خوین وَرک شوریَ ئو اِسبیا کِردیَ.