7 اَرِیَگه خدا روح ترس نَبَشخیَسیَ ایمَه بلکِم روح قدِرت ئو مِحبت ئو نوا ووژ گِرتِن.
اِسگَه قدِرتواختیارَ میَمَ هُمَه گه مارَل ئو کُلاژدُمَل ئو کُل قدِرت دشمن لَخَسا کِینو ئو هُیچ چی ضِرَدتون اَری نِمِ.
دُماخِرِ هاتِ سر ووژ ئو وِتی: ”خُلُمَل باوَهم چَنی خوراک زیاکییش دیرِن، مِنتائای مِه اَر ایرَه دیرِم اژ وِرسِنیَ مَمِرِم.
بِذانِن مِه اَوَه گه باوَهم وَدَه داسی کِلَمَهَم اَررُیتو؛ اِسَه بِمینِن اِنوم شیَر تا وخدی گه ایی قدِرتی گه ها نوم آسموناِر هُمَه اِرابِگِری.»
اَسَه مردِم هاتِنَ دِریر تاگَه اَ چیئَه گه اتفاق کَتوئی بوئینِن، وخدی رَسینَ اَرتَک عیسی ئو دییو اَ پیاءَ گه مِلاکَتَل اژ او هاتوئینَ دِریر، کِراس کِردیَسیِ وَر ئو عاخل نیشتیَس اَر وَر پال عیسی، زِلَتِراقا بین.
اَرِه هُمَه سِتارَ مِیلِمَ جا؛ سِتار ووژمَ میَمَ بینتو. اَ چیئَه گه مِنَ میَمَ بینتو، اِجور اَ سِتاری نیَ گه دنیا مِئَه بینتو. سِتار اژ دلتو نُئِری ئو هِراسو نوئن.
مِنتائای وخدی روحالقدس با اَررُی هُمَه، قویَتَ مَگِرینو ئو موئینونَ شاتَل مِن اِ شیَر اورشلیم ئو کُل هیالَل یهودیَه ئو سامرَه ئو تاگَه دویرتِرین جائَل دنیا.»
ئو چطور خدا، عیسیِ ناصری وَه روحالقدس ئو قدِرت مسح کِردی، هُنَ گه کُل جا مَگیردیا ئو کارَل خاصَ مَهَردی ئو کُل اونَلی گه اِ ژیر ظلم ابلیس بین، شِفا ماتی، اَرِیَگه خداءَ گَرد بیتی.
مِنتائای مِه گیونمَ هُیچَ حساوَ مارِم، ئو ارزشدمی اَرِه نِری، اَرّ فَخَد بتونِم دور ووژِم ئو خِلمَتی گه اژ خداون عیسیم گِرتیَ تمومِکمال اَنجوم دَم، گه هَراَ شاتی دائِن اَر خَوَر خَوش فیضِ خداسَ.
مِنتائای پولُس جوواوا داتی: «یَه چه کاری کَ مِهِینو؟ اَرچَه مَگیرینون ئو دل مِنَ مَشکِنینو؟ مِن اَرِه نُم خداون عیسی، حاضرِم نه فَخَد بِکُوئِمِ زندو، بلکِم اِنوم شیَر اورشلیم بِمِرِم.»
اونَلم اِنوم کُل عَبادتگائَل یهود مِجازاتَ مَهَرد ئو وادارمَ مَهَردِن کِفِر بِهَن. مِه اَخَ اَژینو خِضاَری بیم، گه جُجُ تاگَه شیَرَل اَژنَویش مَچیامَ دُمونا.
پولُس جوواوا داتی: «لیوَه نیِم، عالیمَقوم فِستوس، بلکِم هوشِحُواسِم هار جا ئو عینِ حخیختَ موشِم.
استیفان پِر اژ فیض ئو قدِرت بی ئو مُجِزَهل ئو نشونَهل کَلِنگی اِنوم مردِم اَنجومَ ماتی.
مِنتائای شائول روژ اَر روژ قویَت ویشتِری مَگِرتی ئو وَه دلیلَل سفدِسخدی یهودیَل دمشقَ ماوِردی اَر زُنی، ئو ثابتَ مَهَردی گه عیسی، هَراَ مسیحَسَ گه باس بای.
ئو امید، ایمَه خجالتا نِمِهِه، اَرِیَگه مِحبت خدا وَهسونگَ روحالقدس گه بَشخیاسئونمو، رِشیاس اِنوم دلَلمو.
اَرِیَگه هُمَه روحِ بَنِهیتو نَگِرت تاگَه هَنی زِلَتو بِچو، بلکِم اِ مقوم کُرَل، روحِ آویلاِقراریتو گِرتیَ، گه وَهسونگَ اَ روحَ هِناءَ مِهِیم: «اَبّا، باوَه.»
ئو موعظَه ئو پِغومِم وَه قصَهل قانیکَر حکمت نوئی، بلکِم وَه روحالقدس ئو قدِرت خدا بی.
مِنتائای ثمر روحِ خدا، مِحبت، خَوشی، سِتار، صبِر، مِرِبونی، خوئی، وفاداری،
او ایمَه اژ مِحبتی گه هُمَه اِنوم روحِ خدا دیرینو خَوَردارا کِردی.
ئو کُل اونَلی گه کُل عمِرو وَه خاطر ترس اژ مرگ بَنَه بینَ، آزاد کِ.
اِسگَه گه وَه اطاعت اژ حخیخت، گیونَل ووژتو پاکتونا کِردیَ تا مِحبت بِرائی خالصتو داشدوئی، باس اژ تیَه دلا فِرَه یَکتِریتو دوس داشدوئی.
اِنوم مِحبتْ هُیچ ترسی نیَ، بلکِم مِحبت کامل، ترسَ مِهِئَه دِریر؛ اَرِیَگه ترس اژ مِجازاتَ ئو کسی گه زِلَه مَچوتی، اِنوم مِحبتْ کاملا نوئیَ.