8 اَسَه اَ بیدینَ ظاهرَ ماو، گه خداون عیسی وَه حَفار دَم ووژ نابودَ مِهِیتی ئو وَه بِریقَه ظاهربیئِن هاتِن ووژ ریشی اِرَمارِتی.
وخدی گه کسی کلوم پاتِشائی آسمونَ مَشتوئی مِنتائای میَنا نِمَفیَمتی، اَ شریرَ مای ئو اَ چیئَه گه اِنوم دل او کِشت بیَ، مَراقِنیاِر. یَه هَراَ تُئمَسَ گه کَت اِنوم رئی.
زَمی، ایی دنیاسَ؛ ئو تُئم خو، آیلَل پاتِشائی آسمونِن. گیال، آیلَل اَ شریرِنَ؛
«اَرِیَگه کُر اِنسو وَهگَرد فریشدَهلیا اِنوم جِلال باوَه ووژَ مای، اَ موقَع وَه هر کی مِطابق کارَلی، اَجِرَ مِ.
حخیختاً، موشِمئونتو، بِری هوسیانَس اَر ایرَه گه تا کُر اِنسو نوئینِن گه اِنوم پاتِشائی ووژَ مای، طُم مرگ نِمَهَن.»
خدا اَ چیئَه گه اِنوم ایی دنیاءَ خوار ئو ژارَ ئو جُجُ اونَلی گه کسی نیِن، اِنتخاو کِردی تا ریشی اونَلی گه کسی کِن اِرباری،
نِیلِن هُیچکس وَه هُیچ رئیای فَنتو دِ. اَرِیَگه تا اولبار ناوَ گالِراو اَرضد خدا ئو اَ پیا بیدینَ گه کُر هِلاکتَ ظاهر ناو، اَ روژَ نِمای.
گه ایی حکمَ تا موقَع ظاهربیئِن خداونمو عیسی مسیح، بیعِو ئو بیلارَ بارینَ جا،
ئو اِسگَه وَهسونگَ ظاهربیئِن نجاددهندَهمو مسیحْ عیسی، کَتیَسِ در- او گه وَهسونگَ انجیل مرگ اژ بِن بِردی ئو زِنِهی ئو ژییاین ابدی آشگار کِردی،
اَرتَک خدا ئو مسیحْ عیسی گه اَر مِردیَل ئو زِنیَل داوریَ مِهِه ئو وَه خاطر پاتِشائی ئو ظاهربیئِنی، اَمونَتتَ میَمَ بی
اَژیرِ دُما تاج صالحبیئین اَرِنِم آمادهءَ، تاجی گه خداون، اَ داور عادلَ، اِ اَ روژَ موئَشخِتیَ مِه -نه فَخَد وَه مِه بلکِم وَه کُل کسَلی گه وَه دارا بینَ اَرِه ظاهربیئِنی.
هَرهُنَ گه چیَمَرئی اَ امید بِمارِکیمَ یانی ظاهربیئِن جِلال خداءِ عظیم ئو نجاددهندَهمو عیسی مسیح،
بلکِم چیئی گه مَمینی، چیَمَرئی مَنِن ترسناک اَرِه قضاوت ئو بِلیزَل آگِری کَ گه دشمنَل خدا قویت اِرامِ.
اِاِ باوَهل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه اَوَه گه اژ اَ اولَ بیَسی، مَشتاسینو. اِاِ جِهالَل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه فائق هاتینونَس اَر اَ شریرَ. اِاِ آیلَل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه باوَه مَشتاسینو.
ایمَه نَباس اِجور قائِن بوئیمو گه هِن اَ شریرَ بیَ ئو بِرا ووژ کُشتی. ئو اَرِهچَه او کُشتی؟ اَرِیَگه کارَل ووژ گَن بی ئو کارَل بِرای دُریس.
ایمَه مَذانیم گه هر کی اژ خدا زاندَه بیَ دیَر اِنوم گنا زِنِهی نِمِهِه، بلکِم اَ ’زاندَه خدا‘ یانی عیسی، مِتیَهجیَ ماوتی ئو دس شِطو نِمَرَستیئون.
اِ دس راسی هفت آسارَه داشدی، اژ دَمی شِمشیر دودَم تیژی هاتَ دِریر، ئو نومرُیای اِجور هویَر بی گه وَه کُل قویَت ووژَ مَدَرشخی.
دَمی بَشخیاءَ اَ جونور وَشیَ گه قصَهل کَلِنگکَلِنگ ئو کِفِر بوشی، ئو صِلائو دائون تا اَرِه چِل ئو دو مُنگ قدِرتواختیار ووژ بیَریَ کار.
ئو شِمشیر تیژی اژ دَمَ ماتیَ دِریر، تاگَه وَه اَوَه بی اَر ملتَل. «وَه موزبِرَه آهِنین اَر اونَل حکِمرونیَ مِهِه.» انگویر خِض ئو خَضو خداءِ قادر مطلق اِنوم حوض شِراو اِ ژیر پا مَتِلیقِنی.
اِسَه توئَه بِهَه. اَرّنَه وَه ایی زویَ مام اِرَه تَکِت ئو وَه شِمشیر دَمِم اَرضدو جنگَ مَهَم.
ئو ابلیس، گه فَنو دائیتی، آوشدون اِنوم دریاچَه آگِر ئو گوگرد، جای گه اَ جونور وَشیَ ئو نبوّتکَر دِروزِنِ بین. ئو اونَل شو ئو روژ تا ابد عذاوَ مَکیشِن.