12 تاگَه کُل کسَلی گه حخیختو باوار نَهَرد ئو اژ هر چیئی گه دُریس نیَ لَذتو بِرد، مَکوم بوئن.
اونَل وخدی قصَهل یهودائو شنَفت، خَوشالا بین ئو وَدَهئو داءَ بی گه پیلَ میَنیَ بی. اَسَه او هَراَ مِنِی مِجالیا بی تا بِئَه قاپ عیسیآ.
هر کی ایمو باری ئو خُسِل تیَمید بِگِری، نجادَ مَگِری. مِنتائای هر کی ایمو ناری، مَکومَ ماو.
اَوَه گه ایمو دیری اَر کُر، ژییاین ابدی دیری؛ مِنتائای اَوَه گه فِربون اژ کُر نِمیَری، ژییاین نِموئینی، بلکِم خَضو خدا مَمینِتی اَررُی.»
وَهیاآگه اژ حکِم عادلونَه خدا خَوَر دیرِن گه مِجازات کسَلی گه هُنَ کارَلی مَهَن مرگَ، نه فَخَد ووژو یوئنَ اَنجومَ میَن، بلکِم کسَلیشی گه ایی کارِلَ مَهَن، تأییدَ مَهَن.
مِحبت باس خالص بو. اژ گَنی بیزار بوئن ئو سفدِسخد بچسبِنَ اَ چیئا گه خوءَ.
مِنتائای خِض ئو خَضوءَ ماری اَرسر کسَلی گه هَر هانِ فگِر ووژونا ئو اژ حخیخت اطاعت نِمَهَن بلکِم اژ ناراسی اطاعتَ مَهَن.
مِحبت اژ گَنی خَوشال نِماو، مِنتائای اژ حخیخت خَوشالیَ مِهِه.
اَرِیَگه خدا ایمَه اَرِه خَضو مَیِّن نَهَردیَسی، بلکِم اَرِیَگه وَهسونگَ خداونمو عیسی مسیح نجاد باریمَ دس.
ئو وَهگَرد کُلِ جور شرَباری اَرِه فن دائِن کسَلی گه هان اِنوم رئی نابودیاِر، اَرِیَگه اُوُ نَچِنِ ژیر دوس داشدِن حخیخت تا نجاد بِگِرِن.
اونَل اژ طَمائو، وَه یاری قصَهل دِرو، خارَتتونَ مَهَن. مِنتائای مکومیَتو گه وِرِکار مَیِّن بیَ، بیگار نَنیشتیَ ئو نابودیو نَحیوَتیَ!
اِاِ عزیزِم، گَنیَ سرمقش ووژِت نِهَه بلکِم اژ خوئی سرمقشا بِگِر؛ کسی گه خوئیَ مِهِه، اژ خداءَ، آم گَنَکار هرگِس خدا نِئیَسی.