10 ئو وَهگَرد کُلِ جور شرَباری اَرِه فن دائِن کسَلی گه هان اِنوم رئی نابودیاِر، اَرِیَگه اُوُ نَچِنِ ژیر دوس داشدِن حخیخت تا نجاد بِگِرِن.
جوواوا دانی: «فیَم رازَل پاتِشائی آسمونو داسَ هُمَه، مِنتائای نه وَه اونَل.
اَرِیَگه خدا کُر ووژ کِلنَهَردی اَرِه دنیا تا دنیا مَکوم کِ، بلکِم کِلکِردی تاگَه دنیا وَهسونگَ او نجاد بِگِری.
نه یَگه مِه شاتی اِنسو قبول کَم، بلکِم ایی قصهلَ موشِم تاگَه هُمَه نجاد بِگِرینو.
اِاِ بِرال، آواخد قلبِم ئو دوعا مِنِ درگا خدا اَرِه یهودیَل یَسَ گه نجاد بِگِرِن.
اَرِیَگه هُنَ کسَلی خِلمت اژ خداون ایمَه مسیح نِمَهَن، بلکِم هانَ دُم لَم ووژونا ئو وَه قصَهل نرم ئو چاپلوسی، دل آمَل سادَه فنَ میَن.
مِنتائای شگِر اَرِه خدا گه وَهیاآگه زمونی خُلُمَل گنا بینو، اِسگَه وَه تموم دل بینونَسَ فِربوبَر تیَلیمی گه خدا سپارتیَسئونتو.
اَرِیَگه پِغوم صلیب اَرِه اونَلی گه آخِری اژ بِنَ مَچِن، نایونیَ، مِنتائای اَرِه ایمَه گه هایمِ رئی نجاد، قدِرت خداءَ.
لیَنت اَر اَوَه گه خداون دوس ناآشدوئیتی. اِاِ خداون ایمَه، بوری!
اَرِیَگه هُنَ کسَلی رسولَل دِروزِنِ ئو خِلمتکارَل رِنگَری کِن گه ووژون اِجور رسولَل مسیح اِرَمارِن.
اِسَه بِلُجوئی هاتِن نِری گه خِلمتکارَلیشی ووژون اِجور خِلمتکارَل صالحبیئِن اِربارِن. عاقویَت اونَ مِطابق کارَلونَ.
اَرِیَگه ایمَه اَرِه خدا عطِر خَوش مسیحیمو، چه اِنوم کسَلی گه نجادَ مَگِرِن ئو چه کسَلی گه نابودَ موئن،
اَرِیَگه اِجور بِری نیئیم گه کلوم خدا دسفِروشَ مَهَن، بلکِم ایمَه اَر وَر چیَم خدا ئو اِنوم مسیح قصَه مِهِیم اِجور آمَل رُیراسی گه اژ جونِم خدا ماموریو گِرتیَ.
تا دیَر اِجور آیلَل نوئیمو تا وَه موجَل ویرِ هر لای هُوَ بیریم ئو وا تیَلیمَل جوراجور ایمَه بیَری ویرِ ایلا ئو اَلا ئو فن آمَلی بیریم گه اَرِه اژ رئی اِرآوِردِن نشقَه مَکیشِن.
ئو نِمِیلِن ایمَه وَهگَرد یهودیَل قصَه بِهِیم تاگَه نجاد بِگِرِن. هُنَ هَر پِمونَه گنائَل ووژو نِقُنِق پِرا مَهَن. مِنتائای آخِری خَضو هاتیَسَ سرو.
تاگَه کُل کسَلی گه حخیختو باوار نَهَرد ئو اژ هر چیئی گه دُریس نیَ لَذتو بِرد، مَکوم بوئن.
مِنتائای اِاِ بِرالی گه عزیزگرامی خدائینو، ایمَه باس وَه خاطر هُمَه هَر شگِر خدا بِهِیم، اَرِیَگه خدا هُمَل اِجور نوبر دیاری کِردی تا وَهسونگَ کار تقدیسکَر روحِ خدا ئو ایمون اَر حخیخت نجاد بِگِرینو.
او گه مِیتی کُل مردِم نجاد بِگِرِن ئو برَسِنَ شناخت حخیخت.
بلکِم کُلِ روژی، تا اَ زمونی گه هَنی موشِنیئون ’ایمِرو‘، پَن یَکتِری دَن تا کسی اَژینتو وَه خاطر فن گنا، دلَ بَرد ناوتی.
مِنتائای اونَل اِجور جونورَل بیشعوری گه وَه غریزَه رفدارَ مَهَن ئو هاتِنَسَ دی گه بِکُوئِنِ تِلَه ئو نابود بوئن، قصَهل گَنَ موشِنَ چیئَلی گه درکی اَژینو نِرِن ئو اِنوم نابودی ووژو، نابودَ موئن
اَرِیَگه وَه قصَهلی گه وَه دَنگ کَلِنگ پر اژ قُراتی ئو نَفیَمیَ، اونَلی گه وَه ایی تازَه اژ چِنگ کسَلی گه اژ رئی اِرهاتِنَ حِواینَ، ماوژِنِ تِلَه شَوَتَل نفسونی ووژو.