2 فِرَه کسَل مَچِنَ تُرّ هُواوهوسَل اونِلا، ئو وَه خاطر اونَل رئی حخیخت کِفِرَ ماوتی اَری.
اونَل شاگردَل ووژونَ گَرد بِری اژ کسَلی گه لا هیرودیسو داشد، کِلکِرد اَرِه تک او ئو وِتو: «استاد، مَذانیم پیای کین راسوَش ئو رئی خدا وَه دُریسی تیَلیمَ مِین ئو دَروَن عخیدَه کس نیئین اَرِیَگه چیَمت اَر ظاهر نیَ.
اَرِیَگه مسیحَل دِروزِنِ ئو پِخَمَرَل دِروزِنِ هیزَمَگِرِن، ئو نشونَهل ئو مُجِزَهل کَلِنگی اَنجومَ میَن تاگَه اَرّ بو، جُجُ کسَلی گه دیاری بینَ اژ رئی اِربارِن.
مِنتائای تنگَ اَ دِرَ ئو سخدَ اَ رئیَ گه آخِری مَرَسی زِنِهی، ئو کسَلی گه مَهَنیَ دی کَمِن.
اونَل هاتِن اَرِه تک عیسی ئو وِتو: «استاد، مَذانیم پیا راسوَشی کین ئو عخیدَه کسی اَر رُی عخیدَه تو اثری نِری، اَرِیَگه چیَمِت اَر ظاهر کسی نیَ، بلکِم رئی خدا وَه دُریسی تیَلیمَ مِین. آیا خِراج دائِن وَه امپراطور روم دُریسَ یا نه؟
اَرِیَگه مسیحَل ئو پِخَمَرَل دِروزِنِ آشگارَ موئن، نشونَهل ئو مُجِزَهل اَنجومَ میَن تاگَه اَرّ بو، کسَلی گه دیاری بینَ اژ رئی اِربارِن.
عیسی وِتیَ توما: «مِنِم رئی، مِنِم حخیخت، ئو مِنِم ژییاین؛ هُیچ کس نِمای اَرِه تک باوَه مَر وَهسونگَ مِنا.
«اِاِ اولاد ابلیس، اِاِ دشمنِ هر راسی، اِاِ گه پِر اژ فنِفیت ئو شَرین! اَرِهچَه اژ هویَلا کِردِن رئیَل راس خداون دس هیزنِمِین؟
مِنتائای یهودیَلی گه ایمونو ناوِردوئی، خِرِیهودیَلو آنتریک کِرد ئو فگِرَلون اَرضد بِرالو، مسموم کِرد.
او مَکَتِ دُم پولُس ئو ایمَه ئو مَقارونی موئِتی: «ایی پیالَ، خادمَل خداءِ متعالِن ئو رئی نجاد اِلومَ مَهَن اَرینتو.»
او وَه جورَتا اِنوم عَبادتگا بِنیا نا اَر قصَه کِردِن. هَریَگه پْریسکیلا ئو آکیلا قصَهلو شنَفت، اوُ بِرد اِرَه مال ووژو ئو رئی خدائو دُریستِر یا دائون.
مِنتائای وخدی بِری اَژینو اِژیر نِمَچیان ئو ایمونو نِماوِرد ئو اَرتَک کُل، دُشمینونَ ما اَر ’اَل طریقت‘، پولُس اَژینو دویرا گِرتی ئو شاگردِلَ گَرد ووژ بِردی، ئو کُلِ روژی اِنوم مدِرسَه سخنرانی تیرانوس، گپَ ماتی ئو دلیلَ ماوِردِنی اَرِه.
مِه مِریدَل ایی ’طریقتَ‘ تا جای گه گیونون اِربِچو آزارمَ ما ئو اونَل چه ژَن چه پیامَ مَگِرت ئو ماآوشدِنمِ زندو.
مِنتائای اَرتَک هُمَه اعترافَ مَهَم گه مِه مِطابق طریقتی گه اونِلَ موشِنیئون بدعت، خداءِ باوَهلمونَ مَپِرَسِم ئو هر چیئیشی گه اِنوم تورات ئو نُسَخ پِخَمَرَل نوسیاءَ، باوار دیرِم.
اَرِیَگه هَرهُنَ گه اِنوم کِتاوَل پِخَمَرَل نُیسیاءَ: «وَه خاطر هُمَه، اِنوم خِرِیهودیَل کِفِرَ موشِنَ نُم خدا.»
اِسَه عخیدَه مِه یَسَ گه بیوَهل جِهالتِر شوی بِهَن، آویل بارِن ئو بوئنَ کِنو ئو مِجال گَنی وِتِنَ دشمن نیَن.
ئو نوا ووژو بِگِرِن ئو نجیم ئو کِنو ئو مِرِبون ئو فِربوبَر میردَهلو بوئن تاگَه کسی گَن نوشیَ کلوم خدا.
ئو هُنَ دُریس قصَه بِهَه گه عِوی اِر ناوتی، تا هُمال اَرِیَگه چی گَنی اِبارَه ایمَه نِری بوشی، خجالتا بو.
کردارتو اِنوم خِرِیهودیَل هُنَ وَه عزّتا بو گه اونَلی گه اَرضدتونَ موشِن ئو گَنَکارَل هناتونَ مَهَن، وخدی کارَل خوتو بوئینِن، خدا اِ روژ دیئِنی جِلال دَن.
مِنتائای اونَل اِجور جونورَل بیشعوری گه وَه غریزَه رفدارَ مَهَن ئو هاتِنَسَ دی گه بِکُوئِنِ تِلَه ئو نابود بوئن، قصَهل گَنَ موشِنَ چیئَلی گه درکی اَژینو نِرِن ئو اِنوم نابودی ووژو، نابودَ موئن
رئی راسو وِل کِردیَ ئو ویرِ تُرّ بَلعام بِن بِعور گه مِز نادُریسی دوس داشدی، اژ رئی اِرهاتِنَ.
اَرِیَگه وَه قصَهلی گه وَه دَنگ کَلِنگ پر اژ قُراتی ئو نَفیَمیَ، اونَلی گه وَه ایی تازَه اژ چِنگ کسَلی گه اژ رئی اِرهاتِنَ حِواینَ، ماوژِنِ تِلَه شَوَتَل نفسونی ووژو.
بیتِر بی گه اژ اولاِرا، رئی صالحبیئینو نِمَشتاسیا، تا یَگه دُما شناسین، اژ حکِم مقدّسی گه سپارتیائونو، ویر اِربِپِلِنِن.
ئو لوطِ صالح گه اژ خیزی اَ آمَل شرَبارَ آس بوئی، نجاد داتی -
مِنتائای یوئنَ گَنَ موشِنَ اَ چیئَه گه نِمَفیَمِن، ئو اِجور حِوونَل نَفیَمی کِن گه چیئَلی گه اژ غریزَه مَفیَمِن، هَر اونَ نابودونَ مِهِه.
تا اَر کُل داوری بِهِه ئو کُل خدانشتاسَل وَهسونگَ کُل کارَل شرَباریای گه اِنوم خدانشتاسیو کِردیَ مَکوم کِ، ئو وَه تقاص کُل قصَهل گَنی گه گناکارَل خدانشتاس اَرضد اوُ وِتیَ، مَکومو کِ.»
اَرِیَگه بِری گه اژ قدیم اَرِه ایی مَکومیتَ مَیِّن بینَ، وَه بیکِشکیا هاتِنَس اِنوم هُمَه. یوئنَ خدانشتاسَلی کِن گه فیض خدا ایمَه مَهَنَ عِیاشی ئو یَکونَه آقا ئو خداونمو، عیسی مسیح حاشاءَ مَهَن.
ئو هَمیش، شیَرَل سُدوم ئو عَمورَه ئو شیَرَل اَ هِناسَ، گه اِجور اونَل بیعصمتیو کِرد ئو چِنَ دُم شَوَتَلی گه اَرِه لار طبیعی نیِن، ئو وَه کَتِن اِنوم مِجازات آگِر ابدی بینَ عبرتی اَرِه ایمَه.
ئو اُژدها کَلِنگو آوشدَ هُار، هَراَ مار قدیمیَ گه ابلیس ئو شِطو نُمَسی، اَوَه گه کُل دنیا اژ رئی اِرَماری. اوُ آوشد اَر زَمی، ئو فریشدِهلِهِیشی وَهگَرد اوُ آوشد اَر زَمی.
ئو وَهسونگَ نشونَهل ئو مُجِزَهلی گه صِلا داشدی اِجال جونور وَشی اولینِهَه اَنجوم بِ، کسَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی فنَ مِ ئو موشیئونو مِجسمهی دُریس کَن اژ اَ جونور وَشیَ گه وَه شِمشیر زیَمدارا بی، وَه ایی حالا زِنی مَن.
ئو کُل کسَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی عَبادتَ مَهَنی، یانی کُل کسَلی گه نُمون اژ بِنیا دنیا، اِنوم اَ دفتر ژییاینَ نَنُیسیاءَ گه هِن اَ وَرکَسَ گه قُرونی بی.