6 ئو اَر شناخت، نوا ووژ گِرتِن، ئو اَر نوا ووژ گِرتِن، دَرینداری، ئو اَر دَرینداری، دینداری،
وَه طاخَت ئو پایاری گیو ووژتو نجادَ مِینو.
مِنتائای تُئمَلی گه مَکُوئِن اِنوم زَمی خو، کسَلی کِن گه وَه دل پاک ئو خو کلوم خداءَ مَشتوئِن ئو سفدِسخد مَچسبِنَ اَوا ئو وَه صبِر ئو تیَمِل ثمرَ مارِن.
وخدی پولُس اژ صالحبیئین، پیَریزگاری ئو داوری گه میا بای، قصَه کِردی، فِلیکْس هِراسونا بی ئو وِتی: «دیَر بسَ! اِسگَه بِچُ. وخدی مِجالی پیا کَم، هِناتَ مَهَماِر.»
اَرِیَگه هر چی گه اژ قدیم نُیسیاءَ، اَرِه تیَلیم ایمَه بی تا وَهسونگَ پایاری ئو دلگُوئیای گه نُسَخ مقدّسَ موئَشخیئونمو، امیدمو داشدوئی.
او ژییاین ابدیَ موئَشخیَ کسَلی گه وَه صبِر اِ اَنجوم کارَل خو، هان اَر دُم جِلال ئو عزّت ئو زِنِهی ابدیا؛
مِنتائای اَرّ امید اَر چیئی دیریم گه هَنی نِئیمونَ، وَه صبِرا چیَمَرئیَ مَمینیمی.
هر کی مِسابقَه مِ سزاءَ مِ اَر ووژ گه اِ کُل چی نوا ووژ بِگِری. اُوُ اَرِه یَه هُنَ مَهَن تاگَه تاجی گه اژ بِنَ مَچو، بارنَ دس؛ مِنتائای ایمَه اَرِه تاجی گه اژ بِن نِمَچو، هُنَ مِهِیم.
بلکِم ایمَه اِ کُل کاری نشونَ مِیم گه خِلمتکارَل خدائیم: وَه طاخَت فِرَه، اِ عذاوَل، اِ سخدیَل، اِ بِلائَل،
مِلائمت ئو نوا ووژ گِرتِنَ. هُیچ شریعتی اَرضد یوئنَ نیَ.
ئو وَه تموم قویَتی گه اژ قدِرت پر جِلال اوءَ، قدِرت بِگِرینو تا وَه خَوشالی، صبِر ئو تیَمِل کاملتو داشدوئی؛
اَرتَک خدا ئو باوَه آسمونیمو کارتو گه اژ ایمونَ ئو زیَمَتو گه اژ مِحبتَ ئو درینداریتو گه اژ امید اِنوم خداونمو عیسی مسیحَ، ماریمَ ویر.
اَژونَسَ ایمَه اِنوم کلیسائَل خدا وَه خاطر دَرینداری ئو ایمونتو اِ تیَمِل مِصیوَتَل ئو سخدیَل افتخارتونَ بینَ مِهِیم.
خداون دلَلتو هدائَت بِهِئَه مِحبت خدا ئو دَرینداری مسیح.
بلکِم وَه کارَل خو، اَجورَ گه لائق ژِنَلی کَ گه ادعاءَ مَهَن خداپِرَسِن.
اَرِه پاتِشائَل ئو کُل کارَدَسَل، تاگَه بتونیم زِنِهی آروم ئو آسودَهمونی داشدوئی گه اِ کُل لِحاظی باوِ دل خدا ئو سنگین بو.
اِراسی گه سِرّ دینداری فِرَه کَلِنگَ: او گه اِنوم جسم ظاهر بی، وَهسونگَ روحِ خدا ثابت بی، فریشدَهل اوُ دی، اِنومجا قومَل اِلوم بی، اِنوم دنیا ایمونو آوِردَ بی، ئو وَه جِلال، ویرِ بِلِنگ بَریا.
مِنتائای تو اِاِ پیا خدا، اژ کُل یوئنَ بِحوا، ئو بِچُ اَدُم صالحبیئین ئو دینداری ئو ایمون ئو مِحبت، دَرینداری ئو مِلائمت.
اَرّ کسی جوریتِر تیَلیم بِ گه وَهگَرد قصَهل دُریس خداونمو عیسی مسیح ئو تیَلیمی گه مِطابق دینداریَ، جور اِرنای،
مِنتائای دینداری وَهگَرد قناعت، فادَه کَلِنگی کَ.
وَهیاآگه شیوَه دینداری دیرِن، مِنتائای قدِرت حاشاءَ مَهَنی. اژ هُنَ کسَلی دویرا بِگِر.
اژ پولُس، خُلُم خدا ئو رسول عیسی مسیح، گه مَیِّن بیمَ تا ایمو کسَلی گه خدا دیاری کِردِن تقویت کَم ئو حخیختی گه مِطابق دینداریَ، بوشِم.
بلکِم هُنهاوو ئو دوسدار خوئی بو ئو نوا ووژ بِگِری ئو آم دُریس ئو مقدّس ئو مِنظمی بو.
ریشاَسبیَل باس هوشیار ئو سنگین بوئن ئو نوا ووژو بِگِرِن ئو اِنوم ایمون ئو مِحبت ئو پایاری دُریس رفدار بِهَن.
اَرِیَگه لازمَ پایار بِمینینو تا زمونی گه خواس خداتو اَنجوم دا، اَ چیئَه گه وَدَه هاوِنتیَ بارینونَ دس.
اِسَه اَرِیَگه هُنَ اُر کَلِنگی اژ شاتیَل اِراگِرتیمونیِ، بورِن هر بار ئو هر گنای گه سفدِسخد پیچَ میریَ قِمونا، بنیمِ لا ئو وَه پایاری، اِ مِسابقهی گه ها نواموناِر، بِرَمیم.
تاگَه تَمَل نوئینو، بلکِم اژ کسَلی سرمقشا بِگِرینو گه وَهسونگَ ایمون ئو صبِر، موئنَ وارث وَدَهل.
ئو وَه ایی جورَ، ابراهیم دُما یَگه وَه صبِر چیَمَرئی مَن، وَدَه آوِردیَ دس.
قدِرت الهی او هرچی گه اَرِه ژییاین ئو دینداری اِکَلَ داسیَ بینمو، یَه وَهسونگَ شناخت او اَنجوم گِرتیِ گه ایمَل دَوَت کِردیَسیَ جِلال ئو خوئی ووژ،
اِسَه گه کُل یوئنَ وَه ایی جورَ اژ یَکَ مَچویچِن، هُمَه اِ ایی زِنِهی مقدّس ئو دینداریَ گه دیرینو باس چطور آمَلی بوئینو؟
مِه، یوحنا، بِرا هُمَه، گه اِ جُور ئو پاتِشائی ئو پایاریای گه ها نوم عیسیاِر، وَهگَردتو شیَریکِم، وَه خاطر کلوم خدا ئو شاتی اَر عیسی، اِ جزیرهی بیم گه نُم پاتموس بیتی.
اَرّ کسی باس اسیر بو، مَچوءَ اسیری. اَرّ کسی باس وَه شِمشیر بِکُشِری، وَه شِمشیرَ مَکُشِری. یَه پایاری ئو ایمو ایمودارَل مسیحَ مِیتی.
یَه پایاری ایمودارَل مسیحَ مِیتی گه حکمَل خدا ئو ایمون اَر مسیحَ مارِنَ جا.
مِه کارَل تو، جُورَل تون ئو پایاریتَ مَذانِم. مَذانِم گه نِمَتونین آمَل شرَبار تیَمِل بِهِین ئو اونَلی گه ووژونَ رسولَ مَذانِن ئو نیِن اِنتحونِت کِردیَ ئو تو فیَمینَ دِروزِنِن.