15 اَژونَسَ گه هر کاری بتونِم مَهَم تا دُما یَگه اژ ایی دنیاءَ چِم بتونینو ایی چیئِلَ هَر بارینونِ ویر.
اَرّ کسی اَرضد تو ادعای دیری ئو تونَ میَری اَرِه محکمَه، تقِلا بِهَه اِنوم رئی بِکُوئینون یَک، تاناخواد تو بیَری اَرِه تک قاضی ئو قاضی تو بیَ دس قِلااورا، ئو قِلااور تو باوژی اِنوم زندو.
اونَل اِنوم جِلال ظاهر بوئین ئو اِبارَه نجاد آمَل وَه مرگ عیسی گه وَه ایی زویَ اِنوم اورشلیم اتفاقَ مَکَت، قصهئونَ مَهَرد.
مَرَ ویرتو نِمای وخدی هَنی وَهگَردتو بیم یوئنَمَ وِتَ بینتو؟
ئو اَ چیئَه گه اَرتَک شاتَل فِرِهی اژ مِنِت شنَفتیَ، بسپارتیَ آمَل وفاداری گه مَتونِن یاء باقیش دَن.
وَه ایمو بی گه هابیل قُرونیای پیشکَش کِردی اَر خدا گه ویشتِر اژ هِن قائِن قبول بی، ئو وَهسونگَ اَوا، اِبارَه او شاتیو دا گه صالحَ، خدا اژ پیشکَشیَل او وَه خوئی تیَریف کِردی. وَهیاآگه مِردیَ وَهسونگَ ایمونیا، هَنی قصَه مِهِه.
اِسَه میا ایی چیئِلَ هَر باوژمِ ویرتو، وَهیاآگه اونِلَ مَذانینو ئو اِنوم اَ حخیختی گه دیرینو، پایارینو.