4 وَه لالکَحُاس جُرّیان اَر ایمَه گه اِ خِلمت اژ ایمودارَل مسیح بیَرو داشدوئی.
هر کی وَه ایی گُجِرِلَ، وَه خاطر یَگه شاگرد مِنِن، جُجُ جُمی آو سرد بِ، حخیختاً، موشِمئونتو بیاَجِر نِمَمینی.»
اَرِیَگه هر کی خواس باوَه مِه گه ها نوم آسموناِر، باریَ جا، بِرا ئو خُیَه ئو دا مِنَ.»
پاتِشا جوواو اونِلا مِ، موشی: ”حخیختاً، موشِمئونتو، اَ چیئَه گه اَرِه یَکی اژ گُجَرتِرین بِرالِم کِردتو، اِراسی اَرِه مِنتو کِردیَ.“
ژارَل هَر هانَ گَردتو ئو هر وخد بِتو مَتونینو یاریو دِینو، مِنتائای مِه هَر اَر تک هُمَه نیِم.
اَسَه شاگردَل قَصو کِرد هر کُم اَخَ گه اژ دَسون اِرَمای، اَرِه بِرالی گه هانِ یهودیهاِر یاری کِلکَن.
وخدی او وَهگَرد هوز مالی خُسِل تیَمیدو گِرت، لالکیَ ایمَه ئو وِتی: «اَرّ زَقین دیرینو گه ایمونِم آوِردیَس اَر خداون، بورِن بِمینِن اِنوم مال مِه.» دُماخِرِ هَر بیَ قصَه او.
«اِسگَه دُما چَن سال، چِم اِرَه شیَر اورشلیم تاگَه اَرِه ژارَل قوم ووژِم صِدقَه بیَرِم ئو قُرونی پیشکَش کَم.
تاگَه شر بیایمونَل یهودیَه اژ مِه بِکُوءِ لا ئو خِلمتِم اِ اورشلیم وَه دل ایمودارَل اورَه بوءَ.
اِسگَه اِبارَه جیَم دائِن پیشکَشیَل اَرِه ایمودارَل مسیح: هُمِهیش اَ چیئَه گه وِتِمَسَ کلیسا شیَر غَلاطیَه، اَنجوم دَن.
-هُمَه مَذانینو گه هوز اِستِفاناس اول کسَلی بین گه اِنوم هیال اَخائیَه ایمونو آوِرد، ئو اونَل ووژو وَخم خِلمت اژ ایمودارَل مسیحو کِردیَ- اِسگَه بِرال، مَلالکِمئونتو
اِسگَه لازم نیَ اِبارَه خِلمت اژ ایمودارَل مسیح اَرِه هُمَه بِنُیسِنِم،
اونَل فَخَد اژ ایمَهئو هِست گه ژارَلمونَ ویر بو، گه اَلوَت یَه اِراسی کاری بی گه مِه ووژِم شوق اَنجوم دائِنِم داشد.
اِسَه تا وخد دیریم خوئی بِهِیم اَر کُل کس، مصقوصاً اَر ایمودارَل مسیح.
ئو وَه کارَل خو بشتاسِنی، یانی آیلَل خو تربیت کِردوئیتی، هُنهاوو بو، پال ایمودارَل مسیح شورئیتی، دردَبارَل یاری دائیتی، ئو ووژ وَخم هر کار خوئی کِردوئیتی.
اَرِیَگه خدا بیانصاف نیَ گه کار هُمَه ئو مِحبتی گه وَه خاطر نُم او اِ خِلمت اژ ایمودارَل مسیحتو نِشو داءَ ئو هَنیشَ مِینو، اِویر بِچوتی.