2 اَرِیَگه اونَل وَه عذاوَل، سخد اِنتحو بین، مِنتائای خَوشی فِرَهئو آشگارا بی ئو اِ ژاری فِرَهئو، دسِدلوازیو بیحَدا بی.
مَر حخ نِرِم اَ چیئَه گه دلمَ مِیتیَ گَرد پیل ووژِم بِهَم؟ یانی چیَم نِرین دسِدلوازی مِه بوئینین؟“
کسی گه تشویقَ مِهِه، اِنوم تشویق کِردِنی بیَریِ کار؛ کسی گه یاریَ مِ، وَه دسِدلوازی بِهِه؛ کسی گه رَبَریَ مِهِه، وَه خیرَت اَنجوم دِ؛ کسی گه ریَمَ مِهِه، وَه خَوشالیا بِهِه.
یاگَه مِرِبونی، صبِر ئو تیَمِل فِرَه خدا وَه هُیچَ مَذانین ئو نِمَذانین گه مِرِبونی خدا اَرِه یَسَ گه تو باری ویرِ توئَه؟
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
اَژونَسَ نُیسونم اَرِنتو تاگَه اِنتحونتو کَم ئو بوئینِم گه اِ کُل چی فِربوبَرینو یاگَه نه؟
پَژاریم مِنتائای هَنی خَوشالیم، ژاریم مِنتائای کسَل فِرِه ثروَدمَنا مِهِیم؛ هُیچ نِریم مِنتائای صائای کُل چیئیم.
اِ هر چی دولَمَنا موئینو تاگَه بتونینو اِ هر چی دسِدلواز بوئینو، ئو ایی دسِدلوازی هُمَه وَهسونگَ ایمَه باعث شگِرگزاری اَرِه خدا ماو.
وَهسونگَ ایی خِلمتَ، مردِم خدا جِلالَ میَن اَرِه اطاعتی گه اژ اعتراف هُمَه وَه انجیل مسیحَ مای، هَمیش اَرِه دسِدلوازی گه وَه یاری دائِن اَر اونَل ئو کُل مردِم نشونَ مِینو.
ئو هُمَه اژ ایمَه ئو اژ خداون سرمقشتو گِرت، اَرِیَگه هُمَه اِ عذاو فِرِهی، وَه اَ خَوشیَ گه اژ روحالقدسَ مای، چینونِ گِرد کلوم خدا.
اَرِیَگه اِاِ بِرال، هُمَه اژ کلیسائَل خدا اِ یهودیَه گه هان اِنوم مسیحْ عیسی، سرمقشتو گِرت. اَرِیَگه هُمِهیش هَراَ عذاوَلتونی اژ هُمخاکَل ووژتو دی گه اُوُ اژ یهودیَلو دی،
بِرال عزیزِم، گوش بِگِرِن! مَر خدا ژارَل ایی دنیاءَ اِنتخاو نَهَردیِ تاگَه اِ ایمو دولَمَن بوئن ئو بوئنَ وارث اَ پاتِشائیَ گه وَدَه داسیَ دوسدارَل ووژ؟
مِه عذاو تون ئو ژاری تونَ مَذانِم، وَه ایی حالا دولَمَنین! اژ بُختِمَل اونَلی گه ووژونَ یهودیَ مَذانِن ئو نیِن، بلکِم عَبادتگا شِطونِن، خَوَر دیرِم.