2 جای اِنوم دلَلتو اَرِه ایمَه واز بِهَن. ایمَه ظلممون اَر کس نَهَردیَ، باعث نوئیمونَ کس خِراو بو ئو اژ کس وَه نفع ووژمو استفادَهمو نَهَردیَ.
اَرّ کسی نِیلیتونِ گِرد ئو یاگَه گوش نَگِری اَر قصَهلتو، وخدی اژ اَ مالَ یاگَه اَ شیَرَ مِهِینونَ دِریر، توز پال ووژتو بِتَکِنِن، تاگَه شاتی بو اَرضد اونَل گه خَضو خدا ماءَ سرو.
«هر کی بِچوءِ گِرد هُمَل، چیَسِ گِرد مِ ئو هر کی بِچوءِ گِرد مِه، چیَسِ گِرد اَوَه گه مِه کِلکِردیَسی.
وخدی گه چینون اِنوم شیَری ئو وَه رُی خَوش هُمِهئو هُیشتِ گِرد، هر چیئونی ناءَ وَر دَمتو، بیرِن.
مِه چیَمِم اَر نُخِرَه ئو طِلا ئو جِنِک کس نیَ.
اَرِیَگه هُنَ کسَلی خِلمت اژ خداون ایمَه مسیح نِمَهَن، بلکِم هانَ دُم لَم ووژونا ئو وَه قصَهل نرم ئو چاپلوسی، دل آمَل سادَه فنَ میَن.
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
هَنیَ موشِم: کس مِنَ اَخمَخ فرض نِهِه. مِنتائای اَرّ هُنَ مِهِینو، مِن اِجور آم اَخمَخی قبول بِهَن، تاگَه مِنیش بتونِم تیکُلُنجِهی بنازِم اَر ووژِم.
ئو وخدی وَهگَرد هُمَه بیم وَهیاآگه میتاج بیم، باری اَر کول کَسا نوئیم، اَرِیَگه بِرالی گه اژ هیال مقدونیَه هاتوئین هَوَجَهل مِنو زفتِرفت کِرد، ئو مِه هُیچ وخد باری اَر کولتو نوئیمَ ئو نِموئم.
بلکِم ایمَه رئیَل پنهونی ئو نادُریسمو رد کِردیَ ئو وَه رِنگَریا رفدار نِمِهِیم ئو دس اِنوم کلوم خدا نِمیَریم، بلکِم وَه آشگارا وِتِن حخیخت، تقِلاءَ مِهِیم اَرتَک خدا ئو وِژدان کُل مردِم، تایید بوئیمو.
اِسَه اِنوم خداون وَه خَوشی کامل، بِچِنیِ گِرد ئو عزّت بِنِن اَر هُنَ کسَلی.
آریستارخوس گه وَهگَرد مِه ها زندوناِر، سِلامَ مَرَسِنیَ بینتو؛ هَمیش مَرقُس، تاتِزا برنابا(گه وِرِکار امونَتَلمی اِبارَه او داءَ- گه هروخد هات اَرِه تَکتو، وَه گرمی بِچِنیِ گِرد)
هُمَه شاتینو ئو خدائیش شاتَ، گه ایمَه چَنی مقدّس ئو صالح ئو بیعِو وَهگَرد هُمَه ایمودارَل رفدارمو کِرد.
مِه کِلَمَهَمیَ دُما اِرَه تک تو، هَماری هِرَنگ دلِم کِلَمَهَم.
اِسَه اَرّ مِنَ رِقیف ووژتَ مَذانین، هَرهُنَ گه مَچینِ گِرد مِه، بِچوءِ گِرد او.
اَرّ کسی با اِرَه تک هُمَه ئو ایی تیَلیمَ ناری، رئیئون نیَنی با اِنوم مالتو ئو جُجُ رُی خَوشئون نِشو نیَنی؛