1 اِسَه اَرِیَگه ایمَه ایی خِلمتَ اژ ریَمَت خدا دیریم، دلسردا نِموئیم.
عیسی اَرِه شاگردَل وِتی تا نِشو دِ گه باس هَر دوعا بِهَن ئو هرگِس دلسردا نوئن.
مَر آپولُس کیَ؟ پولُس کیَ؟ اونَ خِلمتکارَلی کِن گه خداون وَه هرکُمو کاری سپارتیِ تاگَه هُمَه وَهسونگَ اونَ ایمو بارینو.
مِنتائای اِبارَه اونَلی گه دمِ بختِن، اژ جونِم خداون حکمی نِرِم. مِنتائای مِه گه وَه لِفط خداون کسی کِم گه اِتِمادَ بی دیرینونی، نظر ووژمَ موشِم.
اِسَه اَرِیَگه هُنَ امیدی دیریم، وَه جورَت فِرِه قصَه مِهِیم؛
او گه کفایت داسیَ ایمَه گه خِلمتکارَل عتِ جدید بوئیم -نه عَتی گه نُیسیاءَ بلکِم عَتی گه اژ روحِ خداءَ. اَرِیَگه نُیسیا مَکُشی، مِنتائای روحِ خدا ژییاینَ موئَشخی.
اِسَه دلسرد نِموئیم. وَهیاآگه لار ایمَه مَپیتِرکی، اِنسو باطنیمو روژ اَر روژ نووتِرا ماو.
یوئنَ کُل اژ خداءَ گه وَهسونگَ مسیح ایمَه وَهگَرد ووژ دوسی داتی ئو خِلمت صُئل سپارتیَ ایمَه.
اِسَه اژ خوئی کِردِن دلسرد نوئیمو، اَرِیَگه اَرّ شَکَت نوئیمو، وَه موقَع ووژ، دروءَ مِهِیم.
اِسَه خواهشد اَژینتونَ مَهَم وَه خاطر جُورَلی گه اَرِه هُمَه مَکیشِم، دلسردا نوئن، اَرِیَگه اونَل باعث افتخارتونِن.
اِنوم مسیح گه قویَتَ مِئَه مِه، قدِرت هر چی دیرِم.
ئو مِنتائای هُمَه اِاِ بِرال، هرگِس اژ خوئی کِردِن شَکَت نوئن.
وَهیاآگه اِ قدیم کِفِرچی ئو ظالم بیم ئو زورمَ موئِت، مِنتائای ریَم بی اَرینِم، اَرِیَگه اژ بیایمونی نایونیِم کِرد.
فگِرتو بِنِن اَر او گه هُنَ دشمنیای اژ جونِم گناکارَل تیَمِل کِردی، تاگَه هُمَه شَکَت ئو دلسردا نوئینو.
وِرِکار قومی نوئینو، مِنتائای اِسگَه قوم خدائینو؛ زمونی ریَمَت خدا نِموئیاءَ نَصُیتو، مِنتائای اِسگَه ریَمَت خدا بیَسَ نَصُیتو.
مَذانِم گه وَه خاطر نُم مِه وَه صبِر طاخَتَ مارین ئو تیَمِلَ مِهِین ئو شَکَت نوئینَ.