5 نه یَگه ایمَه کفایت دیریم ئو ادعا بِهِیم گه هَماری چیئی اژ ایمَه ماءَ عمل، بلکِم کفایت ایمَه اژ جونِم خداءَ،
اَرِیَگه مِه کلوم ئو حکمتتونی میَمئون گه هُیچ کُم اژ دشمنَلتو نتونِن بوسِنی اَر نوا یا بوئنی اَرضد.
بِذانِن مِه اَوَه گه باوَهم وَدَه داسی کِلَمَهَم اَررُیتو؛ اِسَه بِمینِن اِنوم شیَر تا وخدی گه ایی قدِرتی گه ها نوم آسموناِر هُمَه اِرابِگِری.»
«مِه دار انگویرِم ئو هُمَه پَلَل اَوَه. کسی گه مَمینی اِنوم مِه ئو مِن اِنوم او، ثمر فِرِهی ماری؛ اَرِیَگه جیا اژ مِه، هُیچ نِمَتونینو بِهِینو.
اَرِیَگه جورَت نِمَهَم اِبارَه چیئی قصَه بِهَم، بِخِر اژ اَ چیئَه گه مسیح وَهسونگَ مِه، اَنجوم داتی تاگَه وَه قصَهلِم ئو کارَلِم خِرِیهودیَل بِهَمَ فِربوبَر ایمو،
مِنتائای وَه فیض خدا، مِه یَئمَ گه اِسگَه هم، ئو فیض او اَرِنِم بیثمر نوئیَ. برعسک، مِه سخدتِر اژ کُل اونَل کارِم کِرد، وَهیاآگه مِه ووژِم نوئیم، بلکِم اَ فیض خدا بیَ گه وَهگَردِم بی.
مِطابق فیضی گه خدا داسیَ مِه، اِجور مِمار سررشتَهداری بِناوَه ساخدِمونِم آوشدیَ ئو یَکیتِر اَررُی ایی بِناوَه، ساخدِمونَ ماوژی. مِنتائای هر کی باس حُواس بوتی گه چطورَ ماوژی.
مِه تُئمِم آوشد ئو آپولُس آویاری کِردِنی، مِنتائای خدا باعث بی چِخِر بِکیشِن.
مِنتائای خداون وِتیئونِم: «فیض مِن اَرِه تو بسَ، اَرِیَگه قدِرت مِه اِنوم ضیَفَل کاملا ماو.» اِسَه وَه خَوشی ویشتِری افتخارَ مَهَمَ ضیَفَل ووژِم، تاگَه قدِرت مسیح اَررُی مِه بو.
مِنتائای اَرِه یَکی بو مرگ گه ویرِ مرگَ مَچو؛ اَرِه یَکیتِر بو ژییاین گه ویرِ ژییاینَ مَچو. ئو کیَ گه اَرِه هُنَ کاری کفایت داشدوئیتی؟
مِنتائای ایمَه ایی گنجَ اِنوم کویزَهل گِلین دیریمو، تاگَه دیار بو گه ایی قدِرت عظیمَ اژ خداونَ نه اژ ایمَه.
اَرِیَگه یَه خداءَ گه هم اِ خواس هم اِ عمل، اَرِه خَوشالی ووژ اِنوم هُمَه کارَ مِهِه.
اِنوم مسیح گه قویَتَ مِئَه مِه، قدِرت هر چی دیرِم.
ئو اَ چیئَه گه اَرتَک شاتَل فِرِهی اژ مِنِت شنَفتیَ، بسپارتیَ آمَل وفاداری گه مَتونِن یاء باقیش دَن.
هر پیشکَشی خاص ئو هر پیشکَشی کامل اژ بِلِنگَ ئو اژ جونِم باوَه نُیرِلَ ماءَ هُار گه اِنوم او نه هُیچ تغییری هَس ئو نه هُیچ سای اژ تغییر.