6 هُنَ کسی، تَنبیئی گه ویشتِر هُمَه اَر اوتو کِردیَ، بَسَسی.
اَژونَسَ، اِسگَه گه اَر اورَه نیِم، ایی چیئِلَ اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم تاگَه وخدی بام اِرَه تَکتو، مجبور نوئم وَه قدِرتواختیاری گه خداون اَرِه بِنا کِردِن داسیَ مِه ئو نه اَرِه خِراو کِردِن، سخدتون اَری بِگِرِم.
اَرِیَگه سِیل کَن گه ایی خُصهی گه اَرِه خداءَ چه ثمرَلی اِنوم هُمَه آوِردیَسیَ عمل، بلکِم چه شوقی گه نِشو بِینو تصقیرکار نیئینو، چه آگِر اَژی چیئِنی، چه ترسی، چه حسِرتی، چه خیرَتی، چه مِجازاتی. هُمَه اژ کُل لِحاظی ثابتتو کِردیَ گه اِ ایی گپَ بیگنائینو.
مِنتائای اَر تک کُل، خِض بِهَه اَر اونَلی گه هَر هانِ گنا کِردِناِر تاگَه کسَلیتِر زِلِئو بِچو.