5 مِنتائای اَرّ کسی باعث رَنجونِن بیَ، نه فَخَد مِ بلکِم کمتاکُتی -نِموشِم فِرَه- کُل هُمَه رَنجونیِ.
یِه روژ ژَن کنعانیای اژ مردِم اورَه، هاتی اَرِه تک ئو قارونی: «اِاِ آقا، اِاِ کُر داوود، ریَم کَ اَر مِه! مِلاکَتی دِتِهَهم سخد گِرتیَساِرا.»
اِ بِرال، خواهشد اَژینتونَ مَهَم گه بوئینون اِجور مِه، اَرِیَگه مِنیش بیمَسَ اِجور هُمَه. هُمَه هُیچ گَنیتونی اَر حخ مِه نَهَرد.
مِه اِنوم خداون اطمینو دیرِم گه نِمَچینونِ گِرد عخیدهی هَنی. مِنتائای اَوَه گه هُمَه پریشونَ مِهِه، هرکی هَس، مَرَسی سزا کار ووژ.