5 اَرِیَگه هَر اَخَ گه ایمَه اژ عذاوَل مسیح چَلچَل بیَرَ میَریم، هر اَخِهیشَ وَهسونگَ مسیح چَلچَل اژ دلگُوئی بیَرَ میَریم.
اِ اَ زمونَ، پیا صالح ئو دینداری، شَمعون نُم، اِنوم اورشلیم زِنِهیَ مَهَردی گه چیَمَرئی دلگُوئی قوم اسرائیل بی ئو روحالقدس اَررُی بیتی.
ئو کَت اَر دل زَمی، ئو دَنگی شنَفتی گه موئِتئون: «شائول، شائول، اَرِهچَه عذاومَ مِین؟»
ئو اَرّ آیلَل خدایمو، اِسَه وارثَلیش هِیم، یانی وارثَل خدا ئو هُمارثَ گَرد مسیح. وَه شرطی گه ایمِهیشَ گَرد او عذاو بِکیشیم تاگَه وَهگَرد او جِلال بِگِریم.
هُنَ گه وَه شوقا چیَمَرئیِم ئو امید دیرِم گه اِ هُیچی خجالتا نوئم، بلکِم اِسگِهیشَ اِجور همیشَه وَه جورَت کامل، مسیح اِنوم لار مِه جِلالَ مَگِری، چه وَه زِنِهی چه وَه مرگ.
اِسَه اَرّ دلگرمیای اِنوم مسیح هَس، اَرّ دلگُوئی اژ مِحبت هَس، اَرّ رِقیفی اِنوم روحِ خدا هَس، اَرّ ریَم ئو دلسوزی هَس،
تاگَه مسیح ئو قدِرت زِنیابیئِنی بشتاسِم ئو اِ عذاوَلی شریک بوئمی، اِ مرگی بوئم اِجور او.
اِسگَه اژ جُورَلی گه وَه خاطر هُمَهم کیشیَ خَوشالِم ئو وَه خاطر لار او گه کلیساءَ، اَ چیئَه گه اِ جُورَل مسیح کمَ، اِنوم جسم ووژِم پِرا مَهَم.
ئو اژ آزارَل ئو عذاوَلی گه اِ اَنطاکیَه، قونیَه ئو لِستْرَه هاتَ سرِم ئو آزارَلی گه تیَمِلِم کِرد، خَوَر دیرین. وَه ایی حالا، خداون اژ کُل اونَ نجادِم داتی.
بلکِم اژ یَگه شیَریک عذاوَل مسیحَ موئینو خَوشال بوئن، تا موقَع ظاهربیئِن جِلال او وَه خَوشی دودَسمالَه بِگِرینو.