9 مِنتائای اونَلی گه هانِ تَما ثرودمن بیئِن، مَکُوئِنِ وسوسَه ئو تِلَه هُواوهوسَلی گه پُیچِن ئو ضِرَد دیرِن ئو باعث نابودی ئو هِلاکت مردِمَ موئن.
تُئمی گه کَت اِنوم دِرِکو، کسی کَ گه کلوم خداءَ مَشتوئی، مِنتائای دلِهولی اَرِه ایی دنیا ئو فنی گه مالِمنالَ اِنسونَ مِ، اَ کلومَ خَفه مِهِه ئو بیثمرَ مِهِیتی.
جِهالِهَه وخدی یَه شنَفتی، خَمَبارا بی ئو اژ اورَه چی، اَرِیَگه مالِمنال فِرِه داشدی.
وِتی: «چَه مِینونئونِم اَرّ عیسیتو بیَمَ گیر؟» اونَل سی سکَه نُخِرَهئو دائون.
«اَررُی زَمی گنج جیَم نیَن، جای گه پید ئو ژَنگ، ضِرَدَ مَرَسِنِتیئون ئو دُزِلَ مان اِنوم ئو مُئزِنی.
مِنتائای هول ایی دنیاءَ ئو فنی گه مالِمنال وَه اِنسونَ مِ ئو هوس چیئَلیتِرَ ماءَ دَرینو ئو کلوم اِ دَرینو خفَه مِهِه ئو بیثمرَ مِهِیتی.
یَسَ عاقویَت کسی گه اَرِه ووژ مالِمنال جیَمَ مِ، مِنتائای اَرِه خدا ثرودمن نیَ.»
اَرِیَگه ماءَ سر کُل مردِم ایی دنیااِرا.
مِنتائای پطرس وِتی: «پیلتَ گَرد ووژِت نابود بو! اَرِیَگه گُمونِت کِرد گه مَتونین عطا خدا وَه پیل بِخِرین!
تا طُرُخ زِنِهی قدیم ووژتو، یانی اَ اِنسو قدیمَ گه وَه خاطر هُواوهوس گنا گَنیائی، اِ وَرتو بِکَنینو.
هَمیش مَذانیمو شریعت نه اَرِه آمَل صالح، بلکِم اَرِه کسَلی کَ گه قانونَ مَنِنِ ژیر پا ئو کسَلی گه کورفِربونِن، اَرِه بیدینَل ئو گناکارَل، ئو ناپاکَل ئو کِفِرچیَل؛ اَرِه خوینیَل باوِهئودا؛ اَرِه کسَلی گه آمَ مَکُشِن،
اِلانَه باس اِنوم کسَلیشی گه اِ کلیسا هانَ دِریر نیکنُم بو تا رُسبا ناو ئو نَکُوءِ تِلَه ابلیس.
اَرِیَگه پیلدوسی ریشی کُلِ جور گَنیَ، وَه خاطر هَر ایی طَما پیلَسَ گه بِری اژ رئی ایمون اِرهاتِنَ، دردَل فِرِهئونی کِردیَسَ گیژ ووژونا ئو زیَمدارا بینَ.
حکِم بِهِه اَر ثرودمنَل ایی زمونَه گه قُرات نوئن ئو امیدون اَر مال ایی دنیاءَ ناو گه نِمَمینی. بلکِم امیدون اَر خدا بو گه کُل چی چَلچَل اَرِه ایمَه تیارِکَ موئینی تا اَژینو لَذت بیَریم.
ئو بانَ سر ووژو ئو اژ تِلَه ابلیس بِحوان گه اونَل اسیر کِردیِ گه خواس او بارِنَ جا.
ئو یامونَ مِ بیدینی ئو هُواوهوس ایی دنیاءَ بنیمِ لا ئو وَه نوا ووژ گِرتِن ئو صالحبیئین ئو دینداری اِ ایی زمونَه زِنِهی بِهِیم.
اونَل اژ طَمائو، وَه یاری قصَهل دِرو، خارَتتونَ مَهَن. مِنتائای مکومیَتو گه وِرِکار مَیِّن بیَ، بیگار نَنیشتیَ ئو نابودیو نَحیوَتیَ!
هِرّو اَرِنو، اَرِیَگه چِنَ تُرّ قائِنا ئو وَه خاطر نفع، چِنَ تُرّ خِلَط بَلعاما ئو اِ شورش قورَح اژ بِن چِن.