22 وَه هِلَهپِلَه کس اَرِه خِلمت مَیِّن نِهَه ئو اِ گنائَل کسَلیتِر هُمبیَر نو، بلکِم بوس اَرسر پاکی ووژِت.
اَسَه، دُما دوعا ئو روژی گِرتِن، دَسو نا اَر سر هَردِکو ئو اونَلو رِ کِرد.
مِنتائای وخدی یهودیَل بینیَ زیچ ئو دُشمینو دائون، پولُس توز جِنِکی تَکونی تا شاتیای بو اَرضد اونَل گه خَضو خدا ما اَر سرو، ئو وِتیئونو: «خوینتو ها مِل ووژتوناِر! یَه دیَر اِ مِل مِه نیَ. اَژیرِ دُما، دیَر مَچِم اِرَه تک خِرِیهودیَل.»
اِسَه ایمِروژ شاتیَ میَمئونتو گه خوین هُیچکُمتونِ مِل مِه نیَ،
ایی پیالونَ آوِرد اِرَه تک رسولَل ئو رسولَل دوعائو کِرد، ئو اَرِه ایی خِلمتَ دَسو نا اَرنوم سرو.
اِ کارَل بیثمر تیَریکی هُمبیَر نوئن، بلکِم اونِلَ آشگارا کَن.
ئو باس اولبار اِنتحو بوئن، اَرّ بیعِو بین، اَسَه بِیلِن اِ کار شمّاسی خِلمت بِهَن.
اِسَه، یِه اُسقُف باس چیئی اِ زِنِهی ناوتی تا وَهسونگَ اَوا لارَه بوتی اَری، میردَه یِه ژَن بو ئو وَه سر ووژا بو، بتونی نوا ووژ بِگِری، آوِریدار ئو هُنهاوو بو ئو بتونی تیَلیم بِ؛
ئو نَباس تازَه ایمو آوِردوئیتی، ناخواد قُراتا بو ئو اِجور ابلیس مَکوم بو.
نِیل هُیچکس وَه خاطر جِهالیِت خوارِت کِ، بلکِم اِ قصَه کِردِن ئو کردار ئو مِحبت ئو ایمون ئو پاکی، سرمقش کُل ایمودارَل بو.
بیاِتِنائی نِهَه اَر عطای گه ها نومتاِر، عطای گه وَهسونگَ نبوّت هاوِنتَ بینِت هَراَ وخدَ گه شورا شیخَل دَسو نا اَر سرِت.
وَه ایی خاطرَ مارِمَ ویرِت گه اَ عطا خدا گه وَهسونگَ دس نائن مِن اَرسر تو، ها نومتاِر گُرا کِین.
ئو اَ چیئَه گه اَرتَک شاتَل فِرِهی اژ مِنِت شنَفتیَ، بسپارتیَ آمَل وفاداری گه مَتونِن یاء باقیش دَن.
ئو تیَلیم اِبارَه خُسِلَل تیَمید، ئو دس اَر سر کسی نائن، ئو زِنیا بیئِن مِردیَل ئو داوری ابدی.
اَرِیَگه هر کی رُی خَوشئون نِشو دِیتی، اِ کارَل شر او شیَریکا ماو.
اَسَه دَنگیتِرم اژ آسمو شنَفت گه موئِتی: «اِاِ قومِ مِه، اژ ایی شیَرَ بورنَ دِریر، ناخواد بوئینونَ شریک گنائَل او، ناخواد بیَری اژ بِلائَل او برَسیَ هُمَه،