13 اژ یوئیشَ گذشتَه، عادتَ مَهَنَ تَمَلی ئو مالَمال گیردین؛ ئو نه فَخَد تَمَلِن، بلکِم موئنَ راوَبار ئو فِضول، ئو قصَهلی گه نَباس بوشِن مارِنَ زوئو.
اِنوم اَ مالَ بِمینِن ئو هر چیئونی دائونتو بیرِن ئو خُرّ دَن، اَرِیَگه کارگر حَخَسی مِزدَس ووژ بِسینی. مال اَر مال نَگیردِن.
هُمَه مَذانینو گه چطور اژ اِلوم چیئَلی گه فادَهتون اَرِه داشدی، دریخِم نَهَرد، بلکِم اِنوم جیَم ئو مال اَر مال تیَلیمِم داینو.
جُجُ اِنوم ووژتو کسَلی هیزَمَگِرِن ئو حخیخت چاوارشاآ مَهَن تاگَه شاگردَل بِکیشِنَ دُم ووژونا.
اُهُنَ، اَرِیَگه ایمو نواینِهَه ووژونَ مَنِنِ ژیر پا مَکومَ موئن.
اونَل باس دَمو بوئنی، اَرِیَگه وَه خاطر فادَه ناحخ، چیئَلی تیَلیمَ میَن گه نَباس تیَلیم دَن، ئو هُنَ خانوادَهل بِنکُل نابودَ مَهَن.
اژ هَراَ دَمَ هم بِرَکتَ ماءَ دِریر هم نُئِر! اِاِ بِرال، هُنَ چیئَلی نَباس بو.
مِنتائای اَرّ عذاوَ مَکیشینو، ناخواد گه وَه نُم خوینی یا دُز یا شرَبار یا جُجُ فِضول بو.
اِسَه اَرّ بام اِرَه تَکتو، کارَلی گه اَنجومَ مِ ئو چِنَهل مِفتی گه اَرضد ایمَه موشی اَرِنتو تیَریفَ مَهَم. ئو وَه یوئیشَ قانی نیَ، بِرال اِگِرد نِمِیلی ئو نوا کسَلیشی مَگِری گه میا رئی بیَنَ بِرال ئو اژ کلیسا ماوژیونَ دِریر.