12 نِیل هُیچکس وَه خاطر جِهالیِت خوارِت کِ، بلکِم اِ قصَه کِردِن ئو کردار ئو مِحبت ئو ایمون ئو پاکی، سرمقش کُل ایمودارَل بو.
«حُواستو بو گه هُیچ کُم اژ ایی گُجِرِلَ خوار نِهِینو، اَرِیَگه موشِمئونتو گه اِنوم آسمو، فریشدَهل اونَل یِمِجو نومرُی باوَه مِه گه ها نوم آسموناِر، موئینِن.
اژ مِه سرمقشا بِگِرِن، هَراَ جورَ گه مِه اژ مسیح سرمقشَ مَگِرِم.
دُماخِرِ، اِاِ بِرال، هر چی گه راسَ، هر چی گه عزّت دیری، هر چی گه دُریسَ، هر چی گه پاکَ، هر چی گه باوِ دلَ، هر چی گه لائق شگِر کِردِنَ، اَرّ فِرَه خوءَ، اَرّ لائق شگِر کِردِنَ، وَه ایی چیئِلَ فگِر بِهَن.
ئو هُمَه اژ ایمَه ئو اژ خداون سرمقشتو گِرت، اَرِیَگه هُمَه اِ عذاو فِرِهی، وَه اَ خَوشیَ گه اژ روحالقدسَ مای، چینونِ گِرد کلوم خدا.
هُمَه شاتینو ئو خدائیش شاتَ، گه ایمَه چَنی مقدّس ئو صالح ئو بیعِو وَهگَرد هُمَه ایمودارَل رفدارمو کِرد.
ئو فیض خداونمونَ گَرد ایمون ئو مِحبتی گه ها نوم مسیحْ عیسیاِر، چَلچَل رِشیا اَر سر مِناِرا.
تقِلا ووژِت بِهَه گه وَه دل خدا بوئین، اِجور عمِلِهی گه دلیلی اَرِه خجالت نِری ئو کلوم حخیخت وَه دُریسَ میَریَ کار.
اِسَه اژ هُواوهوس جِهالی بِحوا، ئو وَهگَرد اونَلی گه وَه دل پاک هِنا مَهَن اَر خداون، وَه دُم صالحبیئین، ایمو، مِحبت ئو صُئلا بو.
وَه اَ چیئَه گه موشِم فگِر بِهَه، اَرِیَگه خداون فیَم کُل چیتَ مِئَه بی.
یوئنَ بوش، ئو وَه قدِرتواختیار کامل تشویق ئو تنبیه بِهَه، ئو نِیل کسی تونَ نِئیَ بِگِری.
اِ کُل لِحاظی اَرِه کارَل خو سرمقش بو، ئو اِ تیَلیم ووژِت رُیراسیِت داشدوئی ئو سنگین بو،
اِنوم هُمَه کیَ گه عاخل ئو فیَمیدَه بو؟ بِیلِن او وَه رفدار خو، کارَل ووژ گه فِروتنی حکمت ها نومو نِشو بِ.
مِنتائای اَ حکمتی گه اژ بِلِنگَ، اولبار پاکَ ئو اَسَه طالب صُئلَ ئو نجیمَ ئو پَن گوشَ مَگِری ئو پِر اژ ریَمَت ئو ثمرَل خوءَ ئو دوچیَمکی نِمِهِه ئو راسوَشَ!
نه یَگه اَر کسَلی گه سپارتیانَسَ دَستو آقایی کِینو، بلکِم نمونهی بوئن اَرِه اَ ریئَنَ،