7 اِلانَه باس اِنوم کسَلیشی گه اِ کلیسا هانَ دِریر نیکنُم بو تا رُسبا ناو ئو نَکُوءِ تِلَه ابلیس.
وِتیَ بینو: «فیَم سِرِّ پاتِشائی خدائو داسَ بینتو، مِنتائای اَرِه مردِمی گه هانِ در، کُل چی، اِجور متلَ؛
اونَل وِتو: «کُرنِلیوسِ فرموندَه، ایمَه کِلکِردیَسی. او پیا دُریس ئو خداترسی کَ ئو یهودیَل کُل اژ خوئیَ موشِنی. او اژ فریشدَه مقدّسی فِربو گِرتیِ گه کِلکِ اَر دُمِت تاگَه باین اِرَه مال، قصَهلِت بِشتوءِ.»
«اِنوم دمشق، پیا دینداری بی، حَنانیا نُم، گه مِطابق شریعت زِنِهیَ مَهَردی، گه اَرتَک کُل یهودیَل اورَه، نُمنیک بی.
اِسَه اِاِ بِرال، اژ نوم ووژتو هفت پیا نُمنیک گه پِر اژ روحالقدس ئو حکمتِن جیاآ کَن تاگَه بِنیمِنون اَرسر ایی کارَ،
هُیچکس نَرَنجِنِن، چه یهودیَل، چه یونانیَل ئو چه کلیسا خدا،
اَرِیَگه مِه چام اِبارَه کسَلی گه هانِ در قضاوت بِهَم. مَر قضاوت اِبارَه اونَلی گه هان اِنوم کلیسااِر، وَه مِل هُمَه نیَ؟
ایمَه کُچِکی اَر سر رئی کس نِمَنیم، تاناخواد ایرادی اِ خِلمَتمو بوءَ دی.
اَرِیَگه تقِلا مِهِیم اَ چیئَه گه نه فَخَد اِ چیَم خداون، بلکِم اِ چیَم مردِمیش دُریسَ، اَنجوم دِیم.
وَهگَرد مردِمی گه اژ کلیسا هانَ دِریر، وَه حِکمتا رفدار بِهَن، اژ هر مِجالی استفادَه بِهَن.
تاگَه اَر تک اونَلی گه اژ کلیسا هانَ دِریر، خو زِنِهی بِهِینو ئو هَوَجَهتو نَکُوءِ کسی.
اژ هر جور گَنی دویرا بِگِرِن.
ئو نَباس تازَه ایمو آوِردوئیتی، ناخواد قُراتا بو ئو اِجور ابلیس مَکوم بو.
اِسَه عخیدَه مِه یَسَ گه بیوَهل جِهالتِر شوی بِهَن، آویل بارِن ئو بوئنَ کِنو ئو مِجال گَنی وِتِنَ دشمن نیَن.
مِنتائای اونَلی گه هانِ تَما ثرودمن بیئِن، مَکُوئِنِ وسوسَه ئو تِلَه هُواوهوسَلی گه پُیچِن ئو ضِرَد دیرِن ئو باعث نابودی ئو هِلاکت مردِمَ موئن.
ئو بانَ سر ووژو ئو اژ تِلَه ابلیس بِحوان گه اونَل اسیر کِردیِ گه خواس او بارِنَ جا.
ئو نوا ووژو بِگِرِن ئو نجیم ئو کِنو ئو مِرِبون ئو فِربوبَر میردَهلو بوئن تاگَه کسی گَن نوشیَ کلوم خدا.
ئو هُنَ دُریس قصَه بِهَه گه عِوی اِر ناوتی، تا هُمال اَرِیَگه چی گَنی اِبارَه ایمَه نِری بوشی، خجالتا بو.
مردِم کُل ئو جُجُ خود حخیختیش اَر دیمیتریوس شاتی خوءَ میَن. ایمِهیش شاتیَ مِیم ئو مَذانین گه شاتی ایمَه راسَ.