2 اَرِه پاتِشائَل ئو کُل کارَدَسَل، تاگَه بتونیم زِنِهی آروم ئو آسودَهمونی داشدوئی گه اِ کُل لِحاظی باوِ دل خدا ئو سنگین بو.
اونَل هَردِک اَر وَر چیَم خدا آمَل صالحی بین ئو مِطابق کُل فِربونَل ئو حکمَل خداون، بیعِو رفدارونَ مَهَرد.
اِ اَ زمونَ، پیا صالح ئو دینداری، شَمعون نُم، اِنوم اورشلیم زِنِهیَ مَهَردی گه چیَمَرئی دلگُوئی قوم اسرائیل بی ئو روحالقدس اَررُی بیتی.
اونَل وِتو: «کُرنِلیوسِ فرموندَه، ایمَه کِلکِردیَسی. او پیا دُریس ئو خداترسی کَ ئو یهودیَل کُل اژ خوئیَ موشِنی. او اژ فریشدَه مقدّسی فِربو گِرتیِ گه کِلکِ اَر دُمِت تاگَه باین اِرَه مال، قصَهلِت بِشتوءِ.»
اِسَه مِه هَر تقِلا مَهَم تاگَه نِسوَتَ خدا ئو مردِم، وِژدان پاکمی داشدوئی.
اَرّ ماو، تا جای گه وَه هُمَه مربوطَ، وَهگَرد کُل کس اِ صُئلوصفا زِنِهی بِهَن.
دُماخِرِ، اِاِ بِرال، هر چی گه راسَ، هر چی گه عزّت دیری، هر چی گه دُریسَ، هر چی گه پاکَ، هر چی گه باوِ دلَ، هر چی گه لائق شگِر کِردِنَ، اَرّ فِرَه خوءَ، اَرّ لائق شگِر کِردِنَ، وَه ایی چیئِلَ فگِر بِهَن.
آواخدتو یَه بوءَ گه زِنِهی آرومتونی داشدوئی، ئو سرتونِ کار ووژتو بو، ئو وَه دَسَل ووژتو کار بِهِینو، هَرهُنَ گه حکِممو کِرد اَرینتو.
فِرَه تقِلا بِهَن تاگَه وَهگَرد کُل مردِم اِ صُئل بوئینو ئو مقدّس بوئینو، اَرِیَگه وَه بیاَوَه هُیچکس خداون نِموئینی.