6 اِسَه باس اِجور باقی، نِئسیم، بلکِم بِمینیمَ خَوَر ئو وَه سر ووژمونا بوئیم.
مِنتائای وخدی گه کارگرَل حیوَتوئینی، دشمن هاتی ئو گیا کاریتی اِنوم گَنِمَل ئو چی.
اِسَه حُواستو بو، اَرِیَگه نِمَذانینو خداون هُمَه چه روژی مای.
اِسَه حُواستو بو اَرِیَگه نه اژ اَ روژَ خَوَر دِرینو ئو نه اژ اَ ساتَ.
وَهچوینا گه هاتِن ذُما طویل کیشیتی، کُل چیَمَلو سنگینا بی، خاوا بِردِن.
وِتیئونو: «اژ زور خُصَه، هام اَر مِردِن. بِمینِن اَر ایرَه ئو وَهگَرد مِه بوسنَ خَوَر.»
اَ چیئَه گه موشِمَ بینتو، وَه کُل کسَ موشِم: بِمینِنَ خَوَر!»
خَوزگالَ خِلمتکارَلی گه وخدی اَرباوُ گِلابیری، اونِلَ اِخَوَر ئو هوشیار بوئینی. حخیختاً، موشِمئونتو، ووژ قِ آموئنی تاگَه خِلمَتون اَژی کِ، مَنیشِنیون اَرسر سِفِرَه ئو ماءِ وَر ئو اَژینو مِموداریَ مِهِه.
«مِنتائای بِذانِن گه اَرّ صائایمال مَذِناسدی دُز چه ساتی مای، نِمِیشتی دُز با اِنوم ئو چیئی بُئزی.
اِسَه هَر حُواستو بو ئو دوعا بِهَن تاگَه بتونینو اژ کُل ایی چیئِلَ گه وَه ایی زویَ اتفاقَ مَکُوءِ، اِ اَمو بِمینینو ئو بوسینون اَر حضور کُر اِنسو.»
وِتیئونو: «اَرِهچَه حیوَتینونَ؟ هیزگِرِن ئو دوعا کَن تاگَه نَکُوئینون اِنوم اِنتحو.»
اِسَه حُواستو بو ئو بارنَ ویرتو گه مِه سه سال آزِگار، شو ئو روژ، گِری اژ هُشتار دائنَ هر کُم اَژینتو وَه اَسِرَلِم، دَسِم هیزنا.
اژ ایی گیژی مَسیَ بورنَ دِریر ئو دیَر گنا نَهَن؛ اَرِیَگه بِری هَن گه خدا نِمَشتاسِن. یَه موشِم تاگَه خجالتا بوئینو.
حُواستو بو؛ سفدِسخد بِمینِن اِنوم ایمونتو؛ اِجور پیا عمل بِهَن ئو زوردار بوئن.
ایمِهیش کُل، زمونی اِنوم یوئنَ اِنوم هُواوهوس جسمو زِنِهیمونَ مَهَرد، ئو چیئَلی گه لار ئو فگِرمونَ مِهِستی انجوممونَ ما؛ ئو اِجور کسَلیتِر، مِطابق طبیعتمو مَکوم بیمون اَر آیلَل خَضو.
اَرِیَگه هر چیئی گه آشگارا ماو نُیرَ. اَژونَسَ موشی: «اِ کسی گه هاینِ خاواِر، بوءَ خَوَر، اژ مِردیَل هیزگِر، ئو مسیح مَدَرشخی اَرینِت.»
ئو اِ کُل زمونی، وَه کُلِ جور دوعا ئو لالکَحُاس، اِنوم روح خدا دوعا بِهَن ئو اَرِه یَه وَهخَوَر ئو هوشیار بوئن، ئو یِسَر ئو وَه پایاری اَرِه کُل ایمودارَل مسیح دوعا بِهَن.
بِیلِن کُل کس بِذانی چَنی مِلومینو. خداون نزیکَ.
وَه حُواسجیَمی ئو شگِر کِردِن، هَر بنیشِنَ دوعا کِردِن.
مِنتائای اِاِ بِرال، نِمِمو اژ ایمودارَلی گه مِردِنَ بیخَوَر بوئینو، ناخواد هُمِهیش اِجور باقی مردِم گه امید نِرِن، بنیشینونَ خُصَه هُاردِن.
گه وَه خاطر ایمَه مِرد، تاگَه چه زِنی بوئیم چه مِردی، وَهگَرد او زِنِهی بِهِیم.
مِنتائای اَرِیَگه ایمَه هِن روژیم، باس وَه سر ووژمونا بوئیم، ئو ایمون ئو مِحبت اِجور زِریای بوئنیم اَر وَر سینَهمونا ئو کِلاوخور امید نجاد بنیمِ سر.
مِنتائای ژَن اَرّ سنگین بوسی اَر سر ایمون ئو مِحبت ئو مقدّسبیئین ووژ، وَه آویل آوِردِن نجادَ مَگِری.
هَمیش مِم گه ژِنَل وَه جِنِکَلی گه لائقونَ ووژون اِربِرازِنِن، سنگینرنگین ئو نجیم، نه وَه گیسَل آچِنیا، یا طِلا ئو مِرواری، یا کِراسَل گِرو خیمت،
هَرِ ایی جوریشَ ژِنَلو باس سنگین بوئن، بُختِمچی نوئن، بلکِم وَه سر ووژونا بوئن ئو اِ کُل چی وفادار بوئن.
اِسَه، یِه اُسقُف باس چیئی اِ زِنِهی ناوتی تا وَهسونگَ اَوا لارَه بوتی اَری، میردَه یِه ژَن بو ئو وَه سر ووژا بو، بتونی نوا ووژ بِگِری، آوِریدار ئو هُنهاوو بو ئو بتونی تیَلیم بِ؛
مِنتائای تو هَر هوشیار بو، سخدیَل تیَمِل بِهَه، کار اِلوم انجیل اَنجوم دَ، ئو خِلمت ووژِت تمومِکمال برَسِنَ آخِر.
ئو یامونَ مِ بیدینی ئو هُواوهوس ایی دنیاءَ بنیمِ لا ئو وَه نوا ووژ گِرتِن ئو صالحبیئین ئو دینداری اِ ایی زمونَه زِنِهی بِهِیم.
هَمیش پیال جِهال تشویق کَ تاگَه نوا ووژو بِگِرِن.
اِسَه فگِرَلتو اَرِه عمل آمادَه بِهَن، هوشیار بوئن ئو امیدتو کامل اَر فیضی بو گه موقَع ظاهربیئِن عیسی مسیح ماوَ نَصُیتو.
آخِر کُل چی نزیکَ؛ اِسَه وَه خاطر دوعائَلتو نوا ووژتو بِگِرِن ئو وَه سر ووژتونا بوئن.
هوشیار بوئن ئو حُواستو بو، دشمن هُمَه ابلیس اِجور شیری گه مَنِرکِنی دیری گِرد سِرَ مِ ئو مِنِی کسی مِهِه تا قویت اِرادِیتی.
«حُواستو بو، اِجور دُزی مام! خَوزگالَ اَ کسَ گه بِمینیِ خَوَر ئو جِنِک اِوَر بوتی، تاناخواد لُت بِچوءَ رئیا ئو بوءَ رُسبا عالم.»
بوءَ خَوَر ئو اَ چیئَه گه مَنیَسا ئو وَه ایی زویَ مَمِری، تقویت کَ، اَرِیَگه مِن اَرتَک خدا ووژِم کارَل تونِم کامل نِئیَ.