4 مِنتائای هُمَه اِاِ بِرال اِنوم تیَریکی نیئینو، تاگَه اَ روژَ اِجور دُزی ناهَلمونَگیرتو کِ.
حخیختاً، موشِمئونتو، اِ روژ داوری، تیَمِل مِجازات اَرِه شیَرَل سُدوم ئو غُمُورَّه آسُتِرَ ماو تاگَه اَرِه اَ شیَرَ.
«مِنتائای حُواستو بو، تاناخواد عِیاشی ئو مَسی ئو هول ایی زِنِهیَ دلتو سخدا کِ ئو اَ روژَ اِجور تِلهی ناهَلمونَ باءَ سرتوناِرا.
تاگَه چیَمَلو واز کِین تاگَه اژ تیَریکی ویرِ روشتایی ئو اژ قدِرت شِطو گِلارِن ویرِ خدا، تاگَه وَهسونگَ ایمون اَر مِه گنائَلو بَشخیا بو ئو اِنوم کسَلی گه تقدیس بینَ، بیَرونی داشدوئی.“
اَرِیَگه قدِرت تیَریکی اژ ایمَه آوشدیَسِ لا ئو جاوازمو کِردیَسیَ پاتِشائی کُر عزیزگرامی ووژ،
اَرِیَگه هُمَه ووژتونَ مَذانینو گه روژ گِلاهُاردِن خداون اِجور دُزی گه اِ شوءَ مای، مَرَسی.
مِنتائای روژ گِلاهُاردِن خداون اِجور دُزی مای، اَ موقَع وَه گِرِمهُر کَلِنگ ئو ترسناکی آسمونَل اژ بِنَ مَچِن ئو آسارَهل آسمونَ مَسُزِن ئو اژ یَکَ مَچویچِن، زمین ئو کُل کارَلی آشگارا موئن.
وَه ایی حالا، حکمی گه اَرِنتونَ مَنُیسِنِم حکِم تازهی کَ گه حخیخت اَوَه، هم اِنوم او ئو هم اِنوم هُمَه دیارَ، اَرِیَگه تیَریکی دیری مَگُذَری ئو نُیر حخیخی هَراِسگِهیشَ بِریقَه مایتی.
«حُواستو بو، اِجور دُزی مام! خَوزگالَ اَ کسَ گه بِمینیِ خَوَر ئو جِنِک اِوَر بوتی، تاناخواد لُت بِچوءَ رئیا ئو بوءَ رُسبا عالم.»
اِسَه اَ چیئَه گه گِرتِت ئو شنَفتِت بارِ ویر، بارَ جا ئو توئَه بِهَه. اَرّ تو نوئینَ خَوَر، مِن اِجور دُزی مام، ئو تو نِمَذانین مِه چه ساتی مام اَرِنِت.