17 اَسَه ایمَه گه زِنیئیمون ئو مَنیمَس اَر جا، وَه گَرد اُوُ اِنوم اُرَل میَرِنمو ویرِ بِلِنگ تاگَه اِ آسمو خداون بوئینیم، اَسَه ایمَه هَر هایمَ گَرد خداون.
عیسی جوواوا داتی: «تو ووژِت وِتِت! موشِمئونتو گه اَژیرِ دُما کُر اِنسونَ موئینینو گه نیشتیَس اَر دس راس خداءِ قادرا، ئو وَه سر اُرَل آسمونا مای.»
عیسی وِتَ بی: «هم، ئو کُر اِنسونَ موئینینو گه نیشتیَس اَر دس راس خداءِ قادر، ئو اَر رُی اُرَل آسمونَ مای.»
اَوَه گه بِیتی خِلمت اَر مِه بِهِه، باس باءَ دُم مِنا؛ ئو جای گه مِه بوئم، خادم مِنیش هار اورَه. کسی گه خِلمت اَر مِه بِهِه، باوَه آسمونی عزّتَ مَنِتی اَری.
ئو هر وخد چِم ئو جامی اَرِه هُمَه آمادَه کِرد، اِدوارَه مام ئو هُمَه میَرِم اَرِه تک ووژِم، تاگَه اَر اورَه گه مِه هم، هُمِهیش بوئینو.
اِ باوَه، مِم اونَلی گه داتَسَ بینِم وَهگَرد مِه بوئن، هَراَ جاءَ گه مِه هم، تاگَه جِلالِم بوئینِن، جِلالی گه تو داتَسَ بینِم؛ اَرِیَگه وِر اژ یَگه بِنیا دنیا باوِنی مِنِت دوس داشدیَ.
دُما یَگه عیسی ایی قصهلَ وِتی، هَرهُنَ گه اونَل سِیلونَ مَهَرد، ویرِ بِلِنگ بَریا ئو اَر وَر چیَمَلو اُری او گِرتی اِنوم ووژا.
وخدی اژ آو هاتِنَ دِریر، وَه یِگِل روحِ خداون فیلیپُس گِرتی ئو بِردی ئو خواجَهسرا دیَر او نِئیتی، مِنتائای وَه خَوشالی رئی ووژ گِرتی ئو چی.
وَه یِه گِر، اِ یِه چیَم اَر یَک نائن، اِ اَ دَنگ شِپور آخِرَ. اَرِیَگه وَه دَنگ شِپور، مِردیَلی گه دیَر اژ بِن نِمَچِن، زِنیا موئن ئو ایمِهیش عوضَ موئیم.
اَاَ، جسوریم، ئو ایمَه یَه بیتِرَ مَذانیم گه اژ ایی لارَ دویر بوئیمو ئو اَرتَک خداون مالمو داشدوئی.
مِن اِنومجا یوئنَ گیرِم کِردیَ. آواخد ووژِم یَسَ گه اژ ایی دنیاءَ بِچِم ئو وَهگَرد مسیح بوئم، اَرِیَگه یَه فِرَه بیتِرَ.
ئو دلَلتو قرص بِهِه تا اَسَه گه خداون ایمَه عیسی وَهگَرد کُل ایمودارَل ووژَ مای، اَرتَک خدا، باوَه آسمونیمو بیعِو ئو مقدّس بوئینو.
اَرِیَگه وَهسونگَ کلوم خداون یَه موشیمَ بینتو: ایمَه گه زِنیئیم ئو تا هاتِن خداون مَمینیم اَر جا، نِمِیمون اَر قِ ایمودارَلی گه مِردِنَ.
اِسَه وَه ایی قصهلَ دلگُوئی یَکتِری دَن.
گه وَه خاطر ایمَه مِرد، تاگَه چه زِنی بوئیم چه مِردی، وَهگَرد او زِنِهی بِهِیم.
مِنتائای ایمَه مِطابق وَدَه او وَه شوقا چیَمَرئی آسمونی تازَه ئو زمینی تازهیم گه هرچی گه اِ چیَم خدا دُریسَ، لیز گِرتیَس اِنوم.
سِیل کَ، وَه اُرِلَ مای، ئو هَر چیَمی اوءَ موئینی، جُجُ چیَم اونَلی گه نِزِهئو دا اَری؛ ئو کُل طائفَهل زَمی لورَلورَ مَهَنی اَرِه. اَاَ، هُنَ ماو. آمین.
اَسَه دَنگ کَلِنگونی اژ آسمو شنَفت گه موئِتیئونو: «بورِنِ رُ اَرِه ایرَه!» ئو اونَل اِنوم اُری ویرِ آسمو چِنِ رُ ئو دشمنَلو سِیلو کِردِن.
اَ ژِنَ کُری زائیتی، کُری گه میا وَه موزبِرَه آهِنین اَر کُل ملتَل حکِمرونی بِهِه. مِنتائای آویلِهِه راقیااِر اَرِه تک خدا ئو تخت او.