11 آواخدتو یَه بوءَ گه زِنِهی آرومتونی داشدوئی، ئو سرتونِ کار ووژتو بو، ئو وَه دَسَل ووژتو کار بِهِینو، هَرهُنَ گه حکِممو کِرد اَرینتو.
اِجور کسی کَ، گه چیَسَ سفر ئو وخدی گه میا بِچوءَ سفر، مال ووژَ مِئَه دس خذمتکارَلیا، ئو وَه هرکُمو کاری مَسپاری، ئو فِربونَ مِئَه قلااوریش گه بِمینیَ خَوَر.
ئو وَهچوینا گه کار اویش چُی اونَل داواردوزی بی، مَن اَرتَکو ئو کار کِردی.
اِ کُل چی نشونِم داینونَ گه باس هُنَ زیَمَت بِکیشیم تاگَه بتونیم دس ژارَل بِگِریم، ئو قصَهل خداون عیسیمونَ ویر بو گه فرمائشت کِردی: ”دائِن اژ گِرتِن بِمارکتِرَ.»
اِ خیرَت تَمَل نوئن؛ اِنوم روح گُر بوئن ئو خِلمت اژ خداون بِهَن.
آواخدِم هَر یَه بیَسَ گه انجیل اِ جای موعظَه بِهَم گه تا اِسگَه نُم مسیحو نَشتَفتیَ، تاناخواد اَرسر بِناوَه کسیتِر، بسازِم،
ایمَه وَه دَسَل ووژمو کارَ مِهِیم ئو جُورَ مَکیشیم. وخدی نُمنَسَقَ مَنِنَ بینمونا، دوعا خِرَ مِهِیم؛ وخدی آزارمونَ میَن، طاخَتَ ماریم؛
اِسَه چه اِ مال بوئیمو، چه دویر اژ مال، مصقودمو یَسَ گه وَه دل او بوئیمو.
دُز دیَر دُزی نِهِه، بلکِم کار بِهِه، ئو وَه دَسَل ووژ وَه آوِریداری کار بِهِه، تاگَه بتونی چیئی بیَ ژارَل.
اَرِه پاتِشائَل ئو کُل کارَدَسَل، تاگَه بتونیم زِنِهی آروم ئو آسودَهمونی داشدوئی گه اِ کُل لِحاظی باوِ دل خدا ئو سنگین بو.
اژ یوئیشَ گذشتَه، عادتَ مَهَنَ تَمَلی ئو مالَمال گیردین؛ ئو نه فَخَد تَمَلِن، بلکِم موئنَ راوَبار ئو فِضول، ئو قصَهلی گه نَباس بوشِن مارِنَ زوئو.
بیلا مردِم ایمَه، بِگِرِنا گه ووژو وَخم کارَل خو بِهَن، ئو اَرِه هَوَجَهل عمدَه تیارِک بوئینِن ئو بیثمر نوئن.
بلکِم اِنوم اَ اِنسونی بوءَ گه ها نوم قلبتوناِر ئو نِماو بوئینینی، وَه رنگینی اَژبِننَچیئِنی روح مِلوم ئو آرومی، گه ایی رنگینیَ اِ وَر چیَم خدا فِرَه اَرزشد دیری.
مِنتائای اَرّ عذاوَ مَکیشینو، ناخواد گه وَه نُم خوینی یا دُز یا شرَبار یا جُجُ فِضول بو.