2 ریئَن خدا گه ها نوم هُمِهاِر شوئونی کَن ئو مِتیَهجی بوئنی، نه وَه زور بلکِم وَه میل، [هَراَ جورَ گه خدا مِیتی]؛ ئو نه اَرِه فادَه ناحخ بلکِم وَه شوقا.
«اِاِ ریئَن گُجَر، زِلَتو نَچو، اَرِیَگه خَوشی باوَه هُمَه یَسَ گه پاتِشائی بوئَشخیئونتو.
مَذانِم دُما چیئِنِم، گُرگَل دِرَّندَه مان اِنوم هُمَه گه ریَم اَر ریئَن نِمَهَن.
مِنتائای پولُس جوواوا داتی: «یَه چه کاری کَ مِهِینو؟ اَرچَه مَگیرینون ئو دل مِنَ مَشکِنینو؟ مِن اَرِه نُم خداون عیسی، حاضرِم نه فَخَد بِکُوئِمِ زندو، بلکِم اِنوم شیَر اورشلیم بِمِرِم.»
اِسَه، شوق دیرِم گه انجیل اِلوم کَم اَر هُمِهیش گه هاینونِ روماِر.
کُمین سَروازَ گه وَه خرج ووژ خِلمت بِهِه؟ کیَ گه باخ انگویر باوژی ئو اژ میوَه نیرتی؟ کیَ گه ریئَنی شوئونی کِ ئو اژ شیر اَوَه بیَر نیَری؟
نه یَگه شِراوی بو، یاگَه زور بوشی، بلکِم فَخیر ساگوشکَتی بو، ئو نه جنگَری، یا پیلدوس.
هَمیش شمّاسَل کلیسا باس سنگین بوئن؛ نه وَر آینَه پِشت مخِراض یا شِراوی ئو یا اِ تَما نفع نادُریس.
اونَل باس دَمو بوئنی، اَرِیَگه وَه خاطر فادَه ناحخ، چیئَلی تیَلیمَ میَن گه نَباس تیَلیم دَن، ئو هُنَ خانوادَهل بِنکُل نابودَ مَهَن.
اَرِیَگه اُسقُفی گه پیشکار خداءَ باس چیئی اِنوم زِنِهی ناوتی گه وَهسونگَ اَوا لارَ بوتی اَری. او نَباس قُرات یا پِرچَشرهاتی یا عِرَخی یا تُنتیوَت بو یا هَر هَلگ اَرِه پیل بِ،
گه ووژ کِردیَ خِر ایمَه تاگَه اژ کُلِ جور شرَباری آزادمو کِ، ئو قومی اَرِه ووژ پاک بِهِه گه فَخَد هِن ووژ بوئنی گه اَرِه کارَل خِر خیرَت دیرِن.
بارَ ویرو گه فِربوبَر حکِمرونَل ئو صائایقدِرتَل بوئن ئو اَژینو فِربو بیَرِن، ئو اَرِه هر کار خوئی حاضر بوئن.
مِنتائای نِهِستِم کارمی بیرضائَت تو کِردوئی، تاگَه خوئی کِردِنِت وَه میل ووژِت بو نه وَه مجبوری.
حُواستو بو کس اِ یَگه فیض خدا باریَ دس شِکِس نیری تاگَه هُیچ ریشی تیَلی سُز نِهِه، ئو باعث دردسر ناو ئو بِری آلودَه نِهِه.
اونَل اژ طَمائو، وَه یاری قصَهل دِرو، خارَتتونَ مَهَن. مِنتائای مکومیَتو گه وِرِکار مَیِّن بیَ، بیگار نَنیشتیَ ئو نابودیو نَحیوَتیَ!