17 اَرِیَگه اَرّ خواس خدا یَه بوءَ، بیتِرَ اَرِه کارَل خو عذاو بِکیشینو تا اَرِه کارَل گَن.
اَسَه قِیلی چیِ نواتِر ئو وَه رُیا کَت اَر خاک ئو دوعا کِردی: «اِاِ باوَهم، اَرّ ماو ایی جُمَ اژ مِه باوژِ لا، مِنتائای نه اَ چیئَه گه مِنَ مِم، بلکِم اَ چیئَه گه تونَ مِت، بو.»
اَسَه عیسی یِگِلیتِر چی ئو دوعا کِردی: «اِاِ باوَهم، اَرّ نِماو ایی جُمَ بییَگه خُرّ دَمی اژ مِه بِکُوءِ لا، اِسَه اَ چیئَه گه تونَ مِت، بو.»
ئو خدافظیَ گَرد کِردِنی، وِتی: «اَرّ خدا بِیتی اِدوارَه گِلامیرِم اِرَه تَکتو.» اَسَه وَه کَشتیا اژ اَفِسُس چی.
وخدی دیمو گه قانی نِماو، دیَر جَرمو نَهَرد، وِتمونئون: «هرچی خواس خداونَ، بو.»
ئو اَرِه یَه فِرَه خَوشالیَ مِهِینو، وَهیاآگه اِسگَه اَرِیَگه لازمَ، اَرِه مِدت کمی اِ اِنتحونَل جوراجور پَژار بینونَ،
اَرِیَگه خواس خدا یَسَ گه وَه خوئی کِردِن ووژتو، نوا قصَهل نایونی مردِم اَخمَخ بِگِرینو.
اَرِیَگه اَرّ وَه خاطر کار خطای، تنبیه بوئینو ئو تیَمِل بِهِینو، چه افتخاری دیری؟ مِنتائای اَرّ خوئی بِهِینو ئو اِجالی زجِر بِکیشینو ئو تیَمِل بِهِینو، اَرتَک خدا یَه کار پِر اژ فیضی کَ.
مِنتائای جُجُ اَرّ وَه خاطر صالحبیئین عذاوتو دی، بِرَکتَ مَگِرینو! «اژ چیئَلی گه اُوُ زِلِئونَ مَچو، زِلَتو نَچو ئو هولتون اِرانَگِری.»
مِنتائای اَرّ عذاوَ مَکیشینو، ناخواد گه وَه نُم خوینی یا دُز یا شرَبار یا جُجُ فِضول بو.
اِسَه کسَلی گه وَه خواس خدا عذاوَ مَکیشِن، باس گیونَلو بسپارنَ "خالق اَمونتدار" ئو یِمِجو کارَل خو بِهَن.