13 اَرّ اَرِه خوئی کِردِن خیرَت دیرینو، کیَ گه ضِرَد برَسِنیئونتو؟
اَرِیَگه دُریسکارَل زِلَئون اژ حکِمرونَل نِمَچو، مِنتائای خِلافکارَل زِلَئون اَژینونَ مَچو. آیا مِت زِلَت اژ صائای قدِرت نَچو؟ اِسَه اَوَه گه دُریسَ اَنجوم دَ گه تیَریفت اَژینَ مِهِه.
ئو ایمَه مَذانیم اَرِه اونَلی گه خدا دوس دیرِن ئو مِطابق خواس او دَوَت بینَ، کُل چیئَل وَهگَرد یَک اَرِه خِریَّت کارَ مَهَن.
رئی مِحبت بِگِرِنِ وَر ئو اژ تیَه دلا وَه دُم عطائَل روحانیا بوئن، مصقوصاً یَگه نبوّت بِهِینو.
اِسَه اِجور آیلَل عزیزگرامی، اژ خدا سرمقشا بِگِرِن.
حُواستو بو گه هُیچکس جوواو گَنی وَه گَنیا نِ، بلکِم هَر اِ دُم خوئی کِردِنَ یَکتِری ئو اَر کُل کس بوئن.
ئو وَه کارَل خو بشتاسِنی، یانی آیلَل خو تربیت کِردوئیتی، هُنهاوو بو، پال ایمودارَل مسیح شورئیتی، دردَبارَل یاری دائیتی، ئو ووژ وَخم هر کار خوئی کِردوئیتی.
گه ووژ کِردیَ خِر ایمَه تاگَه اژ کُلِ جور شرَباری آزادمو کِ، ئو قومی اَرِه ووژ پاک بِهِه گه فَخَد هِن ووژ بوئنی گه اَرِه کارَل خِر خیرَت دیرِن.
اِاِ عزیزِم، گَنیَ سرمقش ووژِت نِهَه بلکِم اژ خوئی سرمقشا بِگِر؛ کسی گه خوئیَ مِهِه، اژ خداءَ، آم گَنَکار هرگِس خدا نِئیَسی.