11 باس اژ گَنی دویرا بِگِری ئو خوئی بِهِه؛ وَه مِنِی صُئلا بو ئو بِچوتیَ تُرّا.
تاگَه آیلَل باوَه ووژتو گه ها نوم آسموناِر، بوئینو. اَرِیَگه او هویَر ووژَ ماوژی اَر آمَل گَن ئو خو ئو وارُ ووژَ ماوارِنی اَر آمَل عادل ئو ظالم.
خَوزگالَ اونَلی گه صُئلَ مَهَن، اَرِیَگه وَه آیلَل خدا هِناءَ موئن.
ئو ایمَل اِنتحو نِهَه، بلکِم اژ اَ شریرَ آزادمو کَ. اَرِیَگه پاتِشائی ئو قدِرت ئو جِلال، تا ابد هِن تونَ. آمین»
ژارَل هَر هانَ گَردتو ئو هر وخد بِتو مَتونینو یاریو دِینو، مِنتائای مِه هَر اَر تک هُمَه نیِم.
تا روشتایی بیَ کسَلی گه نیشتِنَسَ، تیَریکی ئو سوئرکی مرگ، ئو گومَل ایمَه هدائَت بِهِه، ویرِ رئی صُئلوسِلامتی.»
مِنتائای هُمَه، دشمنَلتو دوس داشدوئی ئو خوئی بِهَنَ اَرینو، ئو بییَگه چیَمَرئی تِلافَتی بوئینو، قَرت بیَنئونو، اَرِیَگه اَجِرتو فِرِهءَ، ئو موئینونَ آیلَل خداءِ متعال، اَرِیَگه او وَهگَرد ناشُگیرَل ئو گَنَکارَل مِرِبونَ.
عیسی وِتیَ اونَل: «اژ هُمَه مَپِرسِم، کُمینو اِ روژ شَمَه جائزَ: خوئی کِردِن یاگَه گَنی کِردِن؟ نجاد گیو اِنسو یاگَه نابود کِردِنی؟»
مِه نِمِم گه اونَل اژ ایی دنیاءَ بیَرین، بلکِم مِم اژ اَ شِطو شریرَ حفظو کِین.
اَرّ ماو، تا جای گه وَه هُمَه مربوطَ، وَهگَرد کُل کس اِ صُئلوصفا زِنِهی بِهَن.
اَرِیَگه پاتِشائی خدا هُاردِن ئو خُرّدائن نیَ، بلکِم صالحبیئین، صُئلوسِلامتی، ئو خَوشی اِنوم روحالقدسَ.
اِسَه بورِن وَه دُم چیئیکا بوئیمو گه باعث صُئلوسِلامتی ئو تقویت ایمو یَکتِریَ ماو.
اِسَه اَرِیَگه وَهسونگَ ایمو صالح وَه حساو هاتیمَ، وَهسونگَ خداونمو عیسی مسیح صُئلَ گَرد خدا دیریم.
اَرِیَگه اَ کار خوءَ گه مِم، نِمَهَم، بلکِم اَ کار گَنی گه نِمِم، هَراَ مارِمَ جا.
اِسَه ایی قانونَ مَفیَمِم گه وخدی مِم کار خوئی بِهَم، گَنی ها وَر دَسِم.
اَرِیَگه فگِر کِردِنَ چیئَل جسمونی، مرگَ. مِنتائای فگِر کِردِنَ روحِ خدا، ژییاین ئو صُئلوسِلامتیَ.
مِنتائای ثمر روحِ خدا، مِحبت، خَوشی، سِتار، صبِر، مِرِبونی، خوئی، وفاداری،
اِسَه تا وخد دیریم خوئی بِهِیم اَر کُل کس، مصقوصاً اَر ایمودارَل مسیح.
صُئل مسیح حکِمرون دلَلتو بو گه هَر اِراسی اَرِه یَه دَوَت بینونَسَ یِه لار، ئو شگِرگزار بوئن.
فِربو بیَ بینو گه خوئی بِهَن ئو اِ کارَل خِر دولَمَن بوئن، دسِدلواز ئو دسَخِر بوئن.
فِرَه تقِلا بِهَن تاگَه وَهگَرد کُل مردِم اِ صُئل بوئینو ئو مقدّس بوئینو، اَرِیَگه وَه بیاَوَه هُیچکس خداون نِموئینی.
اژ خوئی کِردِن ئو بیَردارا کِردِن کسَلیتِر اژ چیئَلی گه دیرینو خافل نوئن، اَرِیَگه هُنَ قُرونیَلی وَه دل خدان.
اِسَه هر کی بِذانی چه کاری دُریسَ ئو اَوَه اَنجوم نِ، گنا کِردیَسی.
اَرِیَگه چیَمَل خداون ها اَر آمَل صالح ئو گوشَلی اَرِه دوعائَلو وازَ، مِنتائای رُی خداون ها اَرضد گَنَکارَل.»
اِاِ عزیزِم، گَنیَ سرمقش ووژِت نِهَه بلکِم اژ خوئی سرمقشا بِگِر؛ کسی گه خوئیَ مِهِه، اژ خداءَ، آم گَنَکار هرگِس خدا نِئیَسی.