22 «او هُیچ گنای نَهَردی، ئو رِنگَریای اِ دَم نوئیتیَ دی.»
هَمیش وخدی گه پیلاتُس نیشت اَر جاگا داوری، ژِنِهِه پِغومی اَرِه کِلکِرد، هُنَ گه: «تو کارتَ ایی پیا بیگناآ ناآشدوئی، اَرِیَگه ایمِرو خاومیَ بینا دی گه فِرَه عذاوِم داتی.»
«مِه گنام کِردیَ ئو باعث بیمَ خوین بیگنای بِرِشی.» مِنتائای اونَل جوواوُ دا: «وَه ایمَه چَه؟ ووژتَ مَذانین!»
حکِم ایمَه حَخمونَ اَرِیَگه سزا کارَلمونَ. مِنتائای ایی پیا هُیچ تصقیری نِری.»
فرموندَه سَروازَل وخدی یَه دیتی، خدا ستائشت کِردی ئو وِتی: «حخیختاً گه ایی پیا بیگنا بی.»
وخدی عیسی نَتَنائیل دیتی گه مایتی اَرِه تک، اِبارَه او وِتی: «اِراسی گه ایی پیا اسرائیلی کَ، گه هُیچ رِنگَری اِنوم نیِ!»
کُمین اژ هُمَه مَتونی مِن اَر گنای مَکوم کِ؟ ایلَهَه اَرّ حخیختَ موشِمَ بینتو، اَرِهچَه قصَه مِه باوار نِمِهِینو؟
خدا او گه گنا نشتاسیتی، وَه خاطر ایمَه کِردیَ گنا تاگَه ایمَه اِنوم او بوئیمَ صالحبیئین خدا.
اَرِیَگه کاهن اعظم ایمَه هُنَ نیَ گه نتونی وَهگَرد ضیَفَلمو هُمدردی بِهِه، بلکِم کسی کَ گه اِ کُل لِحاظی اِجور ایمَه اِنتحو بیَ، بییَگه گنا بِهِه.
اِسَه مسیحیش گه یِه گِل قُرونی بی تا گنائَل فِرَه کسَل بِگِریِ کول، اَرِه گِل دوئِم ظاهرَ ماو، نه اَرِیَگه گنائَل هیزدِ، بلکِم تاگَه کسَلی گه وَه شوقا چیَمَرئیِنی، نجاد دِ.
اِاِ رولَهل، یَتونَ اَرِنَ مَنُیسِنِم تاگَه گنا نِهِینو. مِنتائای اَرّ کسی گنای بِهِه، اَرتَک باوَه شِفاعتکَری دیریم، یانی عیسی مسیحِ صالح.
هُمَه مَذانینو گه مسیح ظاهر بی تاگَه گنا اژ بِن بیَری. اِنوم او هُیچ گنای نیَ.
ئو هُیچ دِروئی اِنوم دَمو نوئیَ دی. اَرِیَگه یوئنَ بیعِوِن.