10 وِرِکار قومی نوئینو، مِنتائای اِسگَه قوم خدائینو؛ زمونی ریَمَت خدا نِموئیاءَ نَصُیتو، مِنتائای اِسگَه ریَمَت خدا بیَسَ نَصُیتو.
مِنتائای مَپِرسِم: یانی قوم اسرائیل اَ چیئَه گه شنَفتی درک نَهَردی؟ اولبار، موسی موشی: «وَهسونگَ اونِلا گه ملتی وَه حساو نِمان، هُمَه مارِمَ سر خیرَت؛ ئو وَهسونگَ ملت نایونیکا عصبونیتونا مَهَم.»
اَرِیَگه هَراَ جورَ گه هُمَه زمونی نِسوَتَ خدا کورفِربو بینو، مِنتائای اِسگَه وَه خاطر کورفِربونی یهودیَل ریَمَت خداتو گِرتیَ،
مِنتائای اِبارَه اونَلی گه دمِ بختِن، اژ جونِم خداون حکمی نِرِم. مِنتائای مِه گه وَه لِفط خداون کسی کِم گه اِتِمادَ بی دیرینونی، نظر ووژمَ موشِم.
وَهیاآگه اِ قدیم کِفِرچی ئو ظالم بیم ئو زورمَ موئِت، مِنتائای ریَم بی اَرینِم، اَرِیَگه اژ بیایمونی نایونیِم کِرد.
اِسَه وَه اطمینو نزیکا بوئیم اَر تخت فیض تاگَه ریَمَت بوءَ نَصُیمو ئو فیضی باریمَ دس گه وخد هَوَجَه برَسیَ دایمو.