19 بلکِم وَه خوین خیمتی مسیح، اِجور خوین وَرکی بیعِو ئو بیلکَه.
هُنَ گه کُر اِنسونیش نِهات تاگَه خِلمت اَژی بِهَنی، بلکِم هات تاگَه خِلمت بِهِه ئو تا گیون ووژ اِجور نَسَخ آزادی اَرِه فِرَه کسَل بِ.»
یَسَ خوین مِن اَرِه عَت [جدید] گه وَه خاطر بشخِش گنائَل فِرَه کسَل مَرِشیاِرا.
وَه صوایکا، یحیی وخدی عیسی دیتی گه ماهاتی اَرِه تک، وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا گه گنا اژ دنیا هیزَمِ!
او سِیل کِردی اَر عیسی گه داشدی ردَ موئیا، ئو وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا!»
حُواستون اَر ووژتون ئو کُل ریئَن بو، گه روحالقدس هُمَل اَرِه نظارت اَر اونَل اِنتخاو کِردیِ تاگَه کلیسا خداون گه وَه خوین ووژ خِریَسی شوئونی کِینو.
گه خدا وِرِکار عیسی مسیح اَرِه کفارَه گنائَل مَیِّن کِردی، تاگَه وَهسونگَ خوین او، اژ رئی ایمو باءَ دس. یَه اَرِه نِشو دائِن عدالت خدا اَنجوم گِرتی، اَرِیَگه خدا اِ صبِر الهی ووژ، گنا نواینِلَهَه وَه نِئیَ گِرتی.
اِنوم مسیح، ایمَه وَه خیمت خوین او آزاد بیمونَ، گه یَه هَراَ بشخِش گنائِلَ گه مِطابق دولَمَنی فیض ووژ،
گه ایمَه اِنوم او آزادی دیریم یانی بشخِش گنائَلمو.
اونَلی گه مِطابق اَ چیئَه گه خداءِ باوَه وِرِکار مَذِناسدی، وَهسونگَ کار تقدیسکَر روحِ خدا، ئو اَرِه اطاعت اژ عیسی مسیح ئو پِشکونِن خوین او اَر اونَل، دیاری بینَ: فیضوسِلامتی چَلچَل اَر هُمَه بو.
اَرِیَگه مسیحیش یِه گِل اَرِه گنائَل عذاو کیشیتی، یانی اَ آم صالحَ اَرِه آمَل ناصالح، تا باریتون اَرِه تک خدا. او اِنوم جسم کُشیا، مِنتائای اِنوم روح، زِنیا بی،
مِنتائای اَرّ اِنوم نُیرَ مَچیمَ رئیا، هَرهُنَ گه خدا ها نوم نُیراِر، وَهگَرد یَک رِقیفی دیریم ئو خوین کُری، عیسی مسیح ایمَه اژ کُل گنائَل پاکا مِهِه.
او کفارَه گنائَل ایمِئَه، نه فَخَد گنائَل ایمَه، بلکِم گنائَل کُل دنیایش.
ئو اژ جونِم عیسی مسیح، اَ شات وفادارَ ئو اول کسی گه اژ مِردیَل زِنیا بی، ئو حکِمرون پاتِشائَل رُی زَمی. او گه ایمَه دوس دیری ئو وَه خوین ووژ، ایمَل اژ گنائَلمو آزاد کِردیِ،
اَسَه سِیلِم کِرد ئو وَرکِم دی هوسیاس اَرسر کوی صَهیون ئو صد ئو چِل ئو چوار هزار نفرَ گَرد بینی گه نُم او ئو نُم باوِه نُیسیائی اِنوم توئلو.
ئو هُیچ دِروئی اِنوم دَمو نوئیَ دی. اَرِیَگه یوئنَ بیعِوِن.
ئو اِ بِن تخت ئو چوار موجود زِنی ئو اِنومجا ریشاَسبیَل، دیم گه وَرکی هوسیاءَ گه هَماری قُرونی بیَ، ئو هفت شاخ ئو هفت چیَم داشدی گه هفت روحِ خدان گه کِلبینَس اَرِه کُل زَمی.
ئو سروء تازهئونی حیوَن، گه موئِتی: «تو لائق سَنِن طومارین ئو لائق اِشکونِن میرَل اَوَه، اَرِیَگه قُرونی بین ئو وَه خوین ووژِت، مردِمِت اژ هر طائفَه ئو زوئون ئو قوم ئو ملت، اَرِه خدا خِری؛
مِه وِتمئون: «اِاِ آقا، تونَ مَذانین.» ئو او وِتیئونِم: «یوئنَ هَراَ کسَلِنَ گه اژ عذاو کَلِنگ هاتِنَسَ دِریر، اونَل چوخائَل ووژون اِ خوین وَرک شوریَ ئو اِسبیا کِردیَ.