11 اونَل تقِلائونَ مَهَرد بفیَمِن وخدی گه روحِ مسیح اِنوم اُوُ، وِرِکار اَر عذاوَل مسیح ئو جِلال دُما اَوَه شاتیَ ماتی، هَشارَه مَهَردی اَر چه کس ئو چه زمونی.
کُر اِنسو هَراَ جورَ گه اِبارَه اِنوم نُسَخ مقدّس نُیسیاسی، مَچو، مِنتائای هِرّو اَرِه اَوَه گه کُر اِنسونَ مِئَه گیر دشمنا. اَرِه بیتِر بیتی گه هرگِس نِماهاتَ دی.»
اَسَه وِتیئونو: «یَه هَر اَوَهسَ گه وخدی وَهگَردتو بیم، موئِتِم؛ یَگه کُل چیئَلی گه اِنوم تورات موسی ئو کِتاوَل پِخَمَرَل ئو زَبور اِبارَه مِه نُیسیاءَ، باس وَه اَنجوم برَسی.»
اِشعیا پِخَمَر یوئنَ وِتی اَرِیَگه، جِلال او دیتی ئو اِبارَه او قصَه کِردی.
وخدی گه رَسینَ هیال میسیَه، مِهِستو بِچِن اِرَه هیال بیطینیَه، مِنتائای روحِ عیسی صِلا نانیئون.
مِنتائای هُمَه اِژیر حکِمرونی جسم نیئینو بلکِم هاینونِ ژیر حکِمرونی روحِ خدااِر، اَلوَت اَرّ روحِ خدا لیز گِرتوئیتی اِنوم هُمَه. هر کی روحِ مسیح ناآشدوئیتی، هِن مسیح نیَ.
اِسَه وَه خاطر یَگه آیلَلینو، خدا روحِ کُر ووژ کِلکِردی اِنوم دلَلمو گه دایَ ماتی، «اَبّا!» یانی «باوَه!»
اَرِیَگه هُیچ نبوّتی وَه خواس اِنسو نِهات، بلکِم آمَل وَهسونگَ روحالقدس اژ جونِم خدا قصهئو کِرد.
اَسَه کَتم اَررُی پالی تا عَبادت کَمی. مِنتائای او وِتیئونِم: «ناخواد هُنَ بِهِین! اَرِیَگه مِنیش هُمقطار تون ئو بِرالتِم گه سفدِسخد مَچسبِن اَر شاتی عیسیآ. خدا بِپِرَس! اَرِیَگه شاتی عیسی، روحِ نبوّتَ.»