4 اِاِ رولَهل، هُمَه اژ خداینو ئو فائق هاتینونَس اَر اونَل، اَرِیَگه اَوَه گه ها نوم هُمِهاِر کَلِنگتِر اژ اَوَهسَ گه ها نوم دنیااِر.
اِسگَه وخد داوری اَر ایی دنیاسَ؛ اِسگَه رِئیس ایی دنیا ماوژِنَ دِریر.
دیَر ویشتِر اژ یَه قصَهتونَ گَرد نِمَهَم، اَرِیَگه رِئیس ایی دنیا گه شِطونَ دیری مای. او هُیچ ادعای اَر مِه نِری؛
ئو اِبارَه داوری کِردِنیش، اَرِیَگه رِئیس ایی دنیا مَکوم بیَ.
مِه اِنوم اونَل ئو تو اِنوم مِه. هُنَ بِهَه، گه اونیش بِنکُل بوئنَ یَکی، تاگَه دنیا بِذانی گه تو مِنِت کِلکِردیَ، ئو اونَلتَ هَرهُنَ دوس داشد گه مِنِت دوس داشد.
اِسَه چَه مَتونیم اِبِرُوَر کُل ایی چیئِلَ بوشیم؟ اَرّ خدا ها گَردمو، کیَ مَتونی اَرضد ایمَه بو؟
بلکِم وَهسونگَ او گه مِحبت کِردی اَر ایمَه، اِ کُل ایی چیئِلَ ایمَه سرتِر اژ کسَلی کیم گه فائق هاتِنَ.
ایمَه نه روحِ ایی دنیاءَ، بلکِم روحمونی آوِردیَسَ دس گه اژ خداءَ تا اَوَه گه خدا پیشکَش کِردیَس اَر ایمَه، بفیَمیم.
موشینو: «خوراک اَرِه لَمَ ئو لَم اَرِه خوراک»، ئو خدا، هم یَه ئو هم اَوَه اژ بِنَ میَری. لار آم اَرِه بیعصمتی نیَ، بلکِم اَرِه خداونَ ئو خداونیش اَرِه لار،
خداءِ ایی دنیا یانی شِطو ذِنَل بیایمونَل کور کِردیِ تاگَه نُیر انجیل جِلال مسیح گه شیوَه خداءَ، نوئینِن.
معبد خدا ئو بِتَل چطورَ مَکُوئِن اَر یَک؟ اَرِیَگه ایمَه معبد خداءِ زِنیئیم. هَرهُنَ گه خدا اِنوم تورات ئو کِتاوَل پِخَمَرَل وِتی: «مِه لیزَ مَگِرِم اِنوم اونَل، ئو اِنوم اونَل مَچِمَ رئیا، ئو مِنَ موئمَ خدا اونَل ئو اونِلَ موئنَ قوم مِه.»
ئو زمونی اِنوم اونَل زِنِهیتونَ مَهَرد، اَسَه گه مَچیاینونِ تُرّ ریئَل ایی دنیا ئو رِئیس قدِرت هُوا، ابلیس، یانی هَراَ روحی گه اِسگِهیشَ اِنوم آیلَل کورفِربونی کارَ مِهِه.
تاگَه مسیح وَهسونگَ ایمو لیز بِگِری اِنوم دلَلتو، ئو اِنوم مِحبت ریشیا بِینو ئو پایارا بوئینو،
خلاصَه، اِنوم خداون ئو اِ قویَتی گه اژ قدِرت اوءَ مای، زوردار بوئن.
اِاِ رولَهل، یَتونَ اَرِنَ مَنُیسِنِم تاگَه گنا نِهِینو. مِنتائای اَرّ کسی گنای بِهِه، اَرتَک باوَه شِفاعتکَری دیریم، یانی عیسی مسیحِ صالح.
اِاِ باوَهل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه اَوَه گه اژ اَ اولَ بیَسی، مَشتاسینو. اِاِ جِهالَل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه فائق هاتینونَس اَر اَ شریرَ. اِاِ آیلَل، اَرِه هُمَه مَنُیسِنِم، اَرِیَگه باوَه مَشتاسینو.
اَرِیَگه هر وخد گه دلمو ایمَه مَکوم بِهِه، خدا کَلِنگتِر اژ دل ایمِئَه ئو اژ کُل چی خَوَر دیری.
هر کی اژ فِربونَل او اطاعتَ مِهِه، لیز گِرتیَس اِنوم خدا ئو خدایش اِنوم او؛ ئو هُنَ، وَهسونگَ اَ روحَ گه او بَشخیَسیئونمو، مَذانیم گه او لیز گِرتیَس اِنوم ایمَه.
هُنَ مَذانیمو گه ایمَه اِنوم او لیزمو گِرتیَ ئو اویش اِنوم ایمَه، اَرِیَگه اژ روحِ ووژ داسیئونمو.
اِسَه ایمَه مِحبتی گه خدا اَر ایمَه دیری شناسیمونَ ئو باوارمو کِردیَ. خدا مِحبتَ ئو کسی گه لیز گِرتیَس اِنوم مِحبت، لیز گِرتیَس اِنوم خدا ئو خدا اِنوم او.
ایمَه اژ خدایمو ئو کسی گه خداءَ مَشتاسی، گوشَ مِئونمو؛ مِنتائای اَوَه گه اژ خدا نیَ، گوشئونمو نِمِ. ایمِهیش هُنَ، روح حخیخت ئو روح دِرو اژ یَک اِرَماریم.
ایمَه مَذانیم گه اژ خدایم ئو کُل دنیا ها ژیر دس شِطوناِر.
اَرِیَگه هر کی اژ خدا زاندَه بیَ، اَر دنیا فائقَ مای ئو ایمون ایمَه هَراَ پیروزیَسَ گه فائق هاتیَس اَر دنیا.
ئو اونَ وَه خوین وَرک، ئو کلوم شاتی ووژو فائق هاتنی اَری. اَرِیَگه گیو ووژو دوسو ناآشدیَ، جُجُ تا مِردِن.