18 اِنوم مِحبتْ هُیچ ترسی نیَ، بلکِم مِحبت کامل، ترسَ مِهِئَه دِریر؛ اَرِیَگه ترس اژ مِجازاتَ ئو کسی گه زِلَه مَچوتی، اِنوم مِحبتْ کاملا نوئیَ.
مِنتائای شیخَل فرقَه فَریسی وِتو: «او وَه یاری رِئیس مِلاکَتَل، مِلاکَتِلَ مِهِئَه دِریر.»
اَرِیَگه هُمَه روحِ بَنِهیتو نَگِرت تاگَه هَنی زِلَتو بِچو، بلکِم اِ مقوم کُرَل، روحِ آویلاِقراریتو گِرتیَ، گه وَهسونگَ اَ روحَ هِناءَ مِهِیم: «اَبّا، باوَه.»
اَرِیَگه خدا روح ترس نَبَشخیَسیَ ایمَه بلکِم روح قدِرت ئو مِحبت ئو نوا ووژ گِرتِن.
اِسَه بورِن اَرِیَگه پاتِشائیای گه نِماءِ رِکَه، ماریمَ دس، شگِرگزار بوئیمو ئو وَه ترس ئو عزّتی گه باوِ دلَ، بِپِرَسیمی،
تو ایمو دیرین گه خدا یَکی کَ، خوءَ مِهِین! مِلاکَتَلیش ایمو دیرِن ئو مانِ رِکَه!
هُیچکس هرگِس خدا نِئیَسی؛ اَرّ ایمَه مِحبت بِهِیم اَر یَکتِری، خدا لیز گِرتیَس اِنوم ایمَه ئو مِحبت او اِنوم ایمَه کاملا بیَ.