9 اَوَه گه اژ خدا زاندَه بیَ، اِنوم گنا زِنِهی نِمِهِه، اَرِیَگه ذات خدا اِنوم اوءَ مَمینی ئو نِمَتونی اِنوم گنا زِنِهی بِهِه، اَرِیَگه اژ خدا زاندَه بیَ.
دار خو نِمَتونی ثمر گَن باری، ئو دار گَنیش نِمَتونی ثمر خو باری.
اونَلی گه نه اژ خوین، نه اژ هِستِن جسم ئو نه اژ هِستِن یِه اِنسو، بلکِم اژ خدا زاندَه بینَ.
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت، تا کسی اژ نوو زاندَه ناو، نِمَتونی پاتِشائی خدا بوئینی.»
اَرِیَگه ایمَه نِمَتونیم اَ چیئَه گه دیمونَ ئو شنَفتِمونَ، تیَریف نِهِیم.»
اصِلا! ایمَه گه نِسوَتَ گنا مِردیم، چطورَ مَتونیم اِنوم زِنِهی بِهِیمی؟
اَرِیَگه چیئَلی گه جسم ها دُمونا اَرضد روحِ خدان ئو چیئَلی گه روحِ خدا ها دُمونا اَرضد جسمِن؛ اَرِیَگه هَردِک اَرضد یَکِن، جوری گه نِمَتونینو هر چَتونی مِ، اَنجوم بِینو.
ایی حخیختَ مِطابق امید اَر ژییاین ابدیَ، گه خدای گه هرگِس دِرو نِموشی، وِر اژ بِنیا زمونَهل وَدَه اَوَه داءَ بینمو،
اَرِیَگه تولد تازَهتو گِرتیَ، نه اژ تُئم فانی بلکِم اژ تُئم خِرِفانی، یانی کلوم خدا گه زِنیَ ئو تا ابدَ مَمینی.
اَرّ مَذانینو گه او صالحَ، اِسَه اطمینونتو داشدوئی اَوَه گه صالحبیئینَ ماریَ جا، اژ خدا زاندَه بیَ.
هر کی اِنوم او بِمینی، گُرّان گنا نِمِهِه ئو هر کی گُرّان گنا مِهِه، او نِئیِ ئو نِمَشتاسی.
اِاِ عزیزَل، مِحبت کَن اَر یَکتِری، اَرِیَگه مِحبت اژ خداءَ ئو هر کی مِحبتَ مِهِه، اژ خدا زاندَه بیَ ئو خداءَ مَشتاسی.
هر کی ایمو دیری گه عیسی هَراَ مسیحَسَ گه باس بای، اژ خدا زاندَه بیَ؛ ئو هر کی باوَه دوس دیری، زاندَه اویش دوس دیری.
ایمَه مَذانیم گه هر کی اژ خدا زاندَه بیَ دیَر اِنوم گنا زِنِهی نِمِهِه، بلکِم اَ ’زاندَه خدا‘ یانی عیسی، مِتیَهجیَ ماوتی ئو دس شِطو نِمَرَستیئون.
اَرِیَگه هر کی اژ خدا زاندَه بیَ، اَر دنیا فائقَ مای ئو ایمون ایمَه هَراَ پیروزیَسَ گه فائق هاتیَس اَر دنیا.
اِاِ عزیزِم، گَنیَ سرمقش ووژِت نِهَه بلکِم اژ خوئی سرمقشا بِگِر؛ کسی گه خوئیَ مِهِه، اژ خداءَ، آم گَنَکار هرگِس خدا نِئیَسی.