4 هر کی اِنوم گنا زِنِهیَ مِهِه، اَرضد شریعت رفدارَ مِهِه؛ اَرِیَگه گنا اَرضد شریعتَ.
اِسَه هر کی یَکی اژ گُجَرتِرین ایی حکمِلَ کَم هَمیَت بِذانی، ئو تیَلیمَ کسَلیتِریش دِ، اِنوم پاتِشائی آسمو، گُجَرتِرین وَه حساوَ مای. مِنتائای هر کی ایی حکمِلَ باریَ جا ئو تیَلیمو بیَ کسَلیتِریش، او اِنوم پاتِشائی آسمو، کَلِنگ هِناءَ ماو.
پولُس وِتون: «خداتَ مِ اَری، اِاِ دیوار اِسبیکَریا! تو نیشتینَس اَر اورَه تاگَه مِطابق شریعت قضاوتِم کِین، مِنتائای برعسک شریعت، فِربونَ مِین تاگَه بیَن اَرِنِم؟»
وَهچوینا گه هُیچ بشری وَه کارَل شریعت، اِ چیَم خدا صالح وَه حساو نِمای، اَرِیَگه شریعت، گناءَ مَشتاسِنیَ ایمَه.
اَرِیَگه شریعت خَضوءَ ماری؛ مِنتائای جای گه شریعت نیَ، اِشکونِن شریعتیش نیَ.
زِلَمَ مَچو وخدی گِلارم اَرِه تَکتو، خداءِ مِه، اِدوارَه اَرتَک هُمَه، مِه فِروتنا کِ، ئو مِه مجبور بوئم اَرِه کسَلی گه وِرِکار گنائو کِردیَ ئو اژ ناپاکی، بیعصمتی، ئو عِیاشیَلی گه کِردونَ توئهئو نَهَردیَ، هَری بِگِرِم سر.
دوعای گه وَه ایمو بو، مریض شِفا مِ ئو خداون او هیزَمِ ئو اَرّ گنا کِردیَسی، بَشخیا ماو.
هر کار نادُریسی گناءَ، مِنتائای گنای هَس گه عاقویَت مرگ نیِ.