21 اِاِ عزیزَل، اَرّ دلمو ایمَه مَکوم نِهِه، اَرتَک خدا اطمینو دیریم
ایمونِت اِبارَه ایی چیئِلَ بِیل اَرتَک ووژت ئو خدا. خَوزگالَ کسی گه ووژَ خاطر اَ چیئَه گه تاییدَ مِهِه، قضاوت نِهِه.
اَرِیَگه عِوی اِنوم ووژِم نِموئینِم، مِنتائای یَه مِه بیگنا نِمِهِه. بلکِم خداونَ گه اِبارَه مِه قضاوتَ مِهِه.
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
ایمَه اِنوم مسیح وَهسونگَ ایمونی گه اَر او دیریم، مَتونیم وَه جورَت ئو وَه اطمینو نزیک بوئیم اَر خدا.
ایلَهَه آواخدِم یَسَ گه پیال اِ کُل جا، بی خِض ئو مِرافَه، دَسَل مقدّس اَرِه دوعا بِگِرِنِ رُ.
بورِن وَه دلی رُیراس ئو اطمینو کاملِ ایمو نزیکا بوئیمون اَر خدا ئو، هُنَ گه دلَلمو اژ وِژدان گَن پاکا کِردیَ ئو لارَلمو وَه آو پاک شوریَ؛
اِسَه وَه اطمینو نزیکا بوئیم اَر تخت فیض تاگَه ریَمَت بوءَ نَصُیمو ئو فیضی باریمَ دس گه وخد هَوَجَه برَسیَ دایمو.
اِسگَه، اِاِ رولَهل، اِنوم او بِمینِن تا وخدی گه او ظاهرَ ماو، اطمینونمو داشدوئی ئو موقَع هاتِنی خجالت نومرُی او نوئیمو.
اِاِ عزیزَل، حکِم تازَهتونی اَرِه نِمَنُیسِنِم، بلکِم حکِم قدیمیای گه اژ اول داشدِتونَ. ایی حکِم قدیمیَ، هَراَ کَلومَسَ گه شنَفتِتونَ.
اِاِ عزیزَل، اِسگَه آیلَل خدایمو، مِنتائای اَ چیئَه گه میا بوئیمو حالامی دیار نوئیَ، مِنتائای مَذانیمو وخدی گه او ظاهر بو، موئیمون اِجور او، اَرِیَگه او هَراَ جورَ گه هَس، موئینیمو.
اَرِیَگه هر وخد گه دلمو ایمَه مَکوم بِهِه، خدا کَلِنگتِر اژ دل ایمِئَه ئو اژ کُل چی خَوَر دیری.
مِحبت هُنَ اِنوم ایمَه کاملا بیَ تاگَه ایمَه اِ روژ داوری اطمینونمو داشدوئی، اَرِیَگه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ هَراَ جوریمَ گه او هَس.
ئو یَسَ اطمینونی گه اَرتَک خدا دیریم گه اَرّ چیمونی مِطابق خواس او بِ، او دَنگمونَ مَشتوئی.