10 هُنَ آشگارا ماو چه کسَلی آیلَل خدان ئو چه کسَلی آیلَل ابلیس: اَوَه گه صالحبیئین نِماریَ جا اژ خدا نیَ ئو هَمیش اَوَه گه بِرا ووژ دوس نِری.
زَمی، ایی دنیاسَ؛ ئو تُئم خو، آیلَل پاتِشائی آسمونِن. گیال، آیلَل اَ شریرِنَ؛
مِنتائای هُمَه، دشمنَلتو دوس داشدوئی ئو خوئی بِهَنَ اَرینو، ئو بییَگه چیَمَرئی تِلافَتی بوئینو، قَرت بیَنئونو، اَرِیَگه اَجِرتو فِرِهءَ، ئو موئینونَ آیلَل خداءِ متعال، اَرِیَگه او وَهگَرد ناشُگیرَل ئو گَنَکارَل مِرِبونَ.
مِنتائای وَه کُل کسَلی گه چِنیِ گِرد، ایی حخَ داتی گه بوئنَ آیلَل خدا، یانی وَه هر کی گه ایمو باری اَر نُم او؛
ئو نه فَخَد اَرِه قوم، بلکِم اَرِه جیَم کِردِن ئو یَکی کِردِن آیلَل خدا گه اژ یَک چویچیانَ.
باوَه هُمَه ابلیسَ ئو هُمَه اژ اَوینونَ ئو هاینونَ دُم اَنجوم دائِن چیئَلی گه باوِ مِیلَسی. او اژ اَ اولَ قاتل بی ئو هُیچ وخد نِموسیا اَر رُی حخیخت، اَرِیَگه هُیچ حخیختی اِنوم او نیَ. هر وخد گه دِروءَ موشی، اژ ذات ووژی دِروءَ موشی؛ اَرِیَگه دِروزِنَ ئو باوَه دِروزِنِلَ.
کسی گه اژ خداءَ، گوشَ مَگِریَ کلوم خدا؛ اَژونَسَ هُمَه گوش نِمَگِرینونَ قصَهلِم، اَرِیَگه اژ خدا نیئینو.»
«اِاِ اولاد ابلیس، اِاِ دشمنِ هر راسی، اِاِ گه پِر اژ فنِفیت ئو شَرین! اَرِهچَه اژ هویَلا کِردِن رئیَل راس خداون دس هیزنِمِین؟
دِن کَستونِ مِل ناو بِخِر اژ یَگه یَکتِریتو دوس داشدوئی. اَرِیَگه هر کی یَکیتِر دوس داشدوئیتی، شریعت آوِردیَسیَ جا.
اِسَه اِجور آیلَل عزیزگرامی، اژ خدا سرمقشا بِگِرِن.
ئو اَر رُی یوئنَ کُل، مِحبت بِهَنِ وَر گه کُل چی اِ اتحاد کامل مَنیَ قِ یَکا.
مصقود ایی فِربون ایمَه مِحبتَ، گه اژ دل پاک، وِژدان خو ئو ایمو رُیراسَ مای.
اَرّ مَذانینو گه او صالحَ، اِسَه اطمینونتو داشدوئی اَوَه گه صالحبیئینَ ماریَ جا، اژ خدا زاندَه بیَ.
سِیل کَن باوَه چه مِحبتی اَر ایمَه کِردیِ تاگَه ایمَه آیلَل خدا هِنا بوئیمو! ئو هَرهُنِیشَ هِیم! اَژونَسَ گه دنیا ایمَه نِمَشتاسی، اَرِیَگه او نشتاسیتی.
اِاِ عزیزَل، اِسگَه آیلَل خدایمو، مِنتائای اَ چیئَه گه میا بوئیمو حالامی دیار نوئیَ، مِنتائای مَذانیمو وخدی گه او ظاهر بو، موئیمون اِجور او، اَرِیَگه او هَراَ جورَ گه هَس، موئینیمو.
ئو ایمَه ایی حکمَ اژ او دیریم گه هر کی خدا دوس دیری، باس بِرا ووژیشی دوس داشدوئیتی.
ایمَه اژ خدایمو ئو کسی گه خداءَ مَشتاسی، گوشَ مِئونمو؛ مِنتائای اَوَه گه اژ خدا نیَ، گوشئونمو نِمِ. ایمِهیش هُنَ، روح حخیخت ئو روح دِرو اژ یَک اِرَماریم.
هر کی مِحبت نِمِهِه، خدا نِمَشتاسی، اَرِیَگه خدا مِحبتَ.
ایمَه مَذانیم گه اژ خدایم ئو کُل دنیا ها ژیر دس شِطوناِر.
ایمَه وخدی گه خدا دوس دیریم ئو اژ فِربونَل اطاعتَ مِهِیمی، وَه ایی جورَ مَذانیم آیلَل خدا دوس دیریم.
اِاِ عزیزِم، گَنیَ سرمقش ووژِت نِهَه بلکِم اژ خوئی سرمقشا بِگِر؛ کسی گه خوئیَ مِهِه، اژ خداءَ، آم گَنَکار هرگِس خدا نِئیَسی.