1 اِاِ رولَهل، یَتونَ اَرِنَ مَنُیسِنِم تاگَه گنا نِهِینو. مِنتائای اَرّ کسی گنای بِهِه، اَرتَک باوَه شِفاعتکَری دیریم، یانی عیسی مسیحِ صالح.
باوَهم کُل چیئَل سپارتیَسیَ دس مِنا. هُیچکس نِمَذانی کُر کیَ بِخِر اژ باوَه، ئو هُیچکس نِمَذانی باوَه کیَ بِخِر اژ کُر، ئو اونَلی گه کُر بِیتی باوَه اَرینو آشگارا بِهِه.»
هُنَ گه باوَه مِنَ مَشتاسی ئو مِه باوَه مَشتاسِم. مِه گیون ووژمَ مَهَمَ خِر کاوِرَلِم.
اِ رولَهل، مِدتیتِر هامَ گَردتو. مِنِیمَ مِهِینو ئو هَرهُنَ گه وِتِمَ یهودیَل، اِسگَه موشِمَ هُمِهیش گه اورَه گه مِنَ مَچِم، هُمَه نِمَتونینو باینو.
ئو مِه اژ باوَهمَ مِ ئو، او هِنارَسیتِرَ مِئَه بینتو گه هَر وَهگَرد هُمَه بو،
عیسی وِتیَ توما: «مِنِم رئی، مِنِم حخیخت، ئو مِنِم ژییاین؛ هُیچ کس نِمای اَرِه تک باوَه مَر وَهسونگَ مِنا.
عیسی وِتیَ بینو: «رولَهل، ماهی اَرِه هُاردِن دیرینو؟» جوواوُ دا: «نه!»
گِریتِر، عیسی او اِنوم معبد کِردیَ دی ئو وِتَ بی: «اِسگَه گه آزاآ بینَ، دیَر گنا نِهَه تاگَه اژ یَه گَنتِرتَ سر نای.»
مِنتائای مِه شاتیای کَلِنگتِر اژ شاتی یحیی دیرِم، اَرِیَگه کارَلی گه باوَه سپارتیَسیَ بینِم تا اَنجوم دَم، یانی هَرایی کارَلی گه مِنَ مَهَم، ووژون اَر مِه شاتیَ میَن گه باوَه، مِه کِلکِردیَسی.
کار کَن، مِنتائای نه اَرِه خوراکی گه اژ بِنَ مَچو، بلکِم اَرِه خوراکی گه تا ژییاین ابدیَ مَمینی، خوراکی گه کُر اِنسونَ مِئَه بینتو. اَرِیَگه خداءِ باوَه میر تایید داس اَری.»
ژِنَهَه جوواو داتی: «هُیچکس، اِ آقا.» عیسی وِتیَ اَ ژِنَ: «مِنیش مَکومِت نِمَهَم. بِچُ ئو دیَر گنا نِهَه.»]
کُماین پِخَمَرَ گه اژ دس باوَهلتو عذاو نکیشیِ؟ اونَل جُجُ پِخَمَرَلونی گه هاتِن اَ پیا صالحونَ پیشگوئی کِرد، کُشت؛ ئو اِسگَه هُمِهیش هَر اوتو داءَ گیر ئو بینونیَ خوینی،
اَرِیَگه اَرّ حِنی گه وَهگَرد خدا دشمن بیمو، وَهسونگَ مرگ کُریا وَهگَرد ووژ دوسیمو داتی، چَنی ویشتِر اِسگَه گه دوسیمو، وَهسونگَ ژییاین او، نجادَ مَگِریم.
اِسَه چَه بوشیم؟ یانی گنا بِهِیم اَرِیَگه اِژیر شریعت نیئیم، بلکِم هایمونِ ژیر فیضاِر؟ اصِلا!
کیَ گه مَکومو کِ؟ مسیحْ عیسی گه مِرد، بلکِم اژ مِردیَلیش زِنیا بی، او گه ها اَر دس راس خداآ، اوءَ گه اِراسی اَرِه ایمَه شِفاعتیشَ مِهِه!
اژ ایی گیژی مَسیَ بورنَ دِریر ئو دیَر گنا نَهَن؛ اَرِیَگه بِری هَن گه خدا نِمَشتاسِن. یَه موشِم تاگَه خجالتا بوئینو.
خدا او گه گنا نشتاسیتی، وَه خاطر ایمَه کِردیَ گنا تاگَه ایمَه اِنوم او بوئیمَ صالحبیئین خدا.
اِ رولَهل، گه اِدوارَه اَرِنتو ژُ زائین دیرِم تا مسیح اِنوم هُمَه شکِل بِگِری،
اَرِیَگه وَهسونگَ او هَردِکَ مَتونیم اِنوم یِه روح بایم اَرِه تک باوَه آسمونی.
«عصبونی بوئن، مِنتائای گنا نَهَن»؛ نِیلِن خِضتو بِکیشیِ ایوارَه.
اَرِیَگه فَخَد یِه خدا هَس ئو اِ بِن خدا ئو آمَل فَخَد یِه بَسخَهکَر هَس، یانی اَ اِنسونَ گه مسیحْ عیسیَ؛
امیدَوارِم وَه ایی زویَ بام اَرِه تَکِت، مِنتائای یوئنَتَ اَرِنَ مَنُیسِنِم،
اَرِیَگه مسیح نَچی اِنوم قدسالاقداسی گه وَه دس اِنسو کَتوئی ئو فَخَد نمونهی اژ چیئَل حخیخی بو، بلکِم چی اِنوم آسمو تا اِسگَه اژ جونِم ایمَه اَرتَک خدا ظاهر بو.
دینداری پِرچِپاک اَر تک باوَه ایمَه، خدا، یَسَ گه اِ سخدیَل اژ یتیمَل ئو بیوَهژِنَل دسگیری بِهِیم ئو اژ فساد دنیا ووژمو دویر بِگِریم.
ایمَه وَه زوئو ووژمو خداون ئو باوَه آسمونی شُگِرَ مِهِیم ئو وَه هَراَ زوئونَ مردِمی گه اِجور خدا خَلک بینَ، نُئِرَ مِهِیم.
«او هُیچ گنای نَهَردی، ئو رِنگَریای اِ دَم نوئیتیَ دی.»
اَرِیَگه مسیحیش یِه گِل اَرِه گنائَل عذاو کیشیتی، یانی اَ آم صالحَ اَرِه آمَل ناصالح، تا باریتون اَرِه تک خدا. او اِنوم جسم کُشیا، مِنتائای اِنوم روح، زِنیا بی،
اِاِ رولَهل، بورِن یَکتِریمو دوس داشدوئی، نه وَه قصَه ئو زوئو، بلکِم اِ عمل ئو اِ حخیخت!
هُمَه مَذانینو گه مسیح ظاهر بی تاگَه گنا اژ بِن بیَری. اِنوم او هُیچ گنای نیَ.
اِاِ رولَهل، نِیلِن کس اژ رئیتون اِرباری، کسی گه صالحبیئین باریَ جا صالحَ، هُنَ گه او صالحَ.
اِاِ رولَهل، هُمَه اژ خداینو ئو فائق هاتینونَس اَر اونَل، اَرِیَگه اَوَه گه ها نوم هُمِهاِر کَلِنگتِر اژ اَوَهسَ گه ها نوم دنیااِر.
هر کار نادُریسی گناءَ، مِنتائای گنای هَس گه عاقویَت مرگ نیِ.
اِاِ رولَهل، ووژتون اژ بِتَل دویر بِگِرِن.
هُیچی ویشتِر اژ یَه مِه خَوشالا نِمِهِه گه بشتوئِم آیلَلِم اِنوم ’حخیخت‘ زِنِهیَ مَهَن.