2 مِنتائای اَرِیَگه وسوسَه بیعصمتی هَس، هر پیای باس ژَن ووژ داشدوئیتی ئو هر ژَنی میردَه ووژ.
مِنتائای مِنَ موشِمئونتو، هر کی وَه خاطر چیئی بِخِر اژ زِنها کِردِن ژَن ووژ طِلاخ دِ، باعث زِنهاکار بیئِن اوءَ ماو؛ ئو هر کی ژَنی بُوازی گه وِرِکار طِلاخ گِرتیَسی، زِنهاءَ مِهِه.
اژ بیعصمتی بِحوان! هر گنایتِر گه اِنسو بِهِه، اژ لاری اِدِرَ، مِنتائای کسی گه بیعصمتیَ مِهِه اَر لار ووژ گنا مِهِه.
اِسگَه اِبارَه چیئَلی گه اَرِه مِه نُیسونوئیتو؛ موشینو: «خوءَ گه پیا دس اَر قِ ژَن نَنی.»
پیا باس دِن ژَن ووژ اژ مِل ووژ اِرباری ئو ژَنیش دِن میردَه ووژ.
مِنتائای اَرّ نِمَتونِن نوا ووژو بِگِرِن، داوات بِهَن. اَرِیَگه داوات کِردِن اژ سُتِن اِنوم آگِر هُواوهوس بیتِرَ.
هَرهُنَ، میردَهل باس ژِنَلو اِجور لار ووژو دوس داشدوئی. اَوَه گه ژَن ووژ دوس دیری، ووژ دوس دیری.
خلاصَه هرکُم اژ هُمِهیش باس ژَنتو اِجور ووژتو دوس داشدوئی، ئو ژَنیش باس حُواس بوتی گه عزّت بِنی اَر میردِهی.
هرکُم اژ هُمَه باس بِذانی گه چطور لار ووژ اِ پاکی ئو عزّت حفظ کِ،
اُوُ شوی کِردِن ئو ژَن هُاستِن قِدَخَنَ مَهَن ئو فِربونَ میَنَ پیَریز کِردِن اژ خوراکَلی گه خدا خَلک کِردیِ تا کسَلی گه ایمون اَر حخیخت دیرِن ئو مَشتاسِنی، وَه شگِرگزاری، اَژینو بیرِن.