8 दोऊ घमण्डो वहज़ा ज़ि दोऊ टोईच़ी मुसीबत अच़ा अपतो, मौत, शोक ए अकाल। दुह मेह रिंङ भस्म शुहचे योतो; छना कुचे प्रभु परमेश्वर शक्तिशाली तोह दंङ दोई दोबि दोषी ठहरासी ततो।
अगर हेंज़ी झांह लहज़ातंई दंङ हेनर प्रभु बि रोहष चेहच़ातंई। दंङ हेनर प्रभु बे महस शक्तिशाली माह तोंई।
दि कुट्री लेहतिर, “हे सर्वशक्तिमान प्रभु परमेश्वर, अंऊ तोह, दंङ अंऊ तोहई, ञेंहच़ी हेले कनु धन्यवाद लहज़ातंई छना कुचे केई हेंतेग केनोह मोह्ड़े सामर्थ कंड्रातन दंङ हेंतेग केई धरतीऊ टोईच़ी केनोह राज शुरू लेह चरच़ातन।
दुह टेम अपतो अपेहल घ्वंण दुह सा रज्ज़ा तंङ साते अंऊ दोरंङ साते तोतोर, दुह कुकम लहज़ा रंङ साते नफरत लोहतो अंऊ दोऊ टोईच़ी बंङज़ा तोह। दोरे दोऊ टोईच़ी हमला लोहर, दोबि नंङटे लोहर, दोरे दोऊ षाह ज़े च़रपोर, दंङ ऊई दोबि रोचिह केहऊरे।
थोड़े ए टेमारिंङ परमेश्वरे दोऊ भत्ते टंगा-ढबाह नाश लेह च़रति। तिऊ जहाज़ो भत्ते कप्तान, दंङ भत्ते यात्री, दंङ जहाज़ा रिंङ कम लहज़ा, दंङ दोरे भत्तेर अंऊ समुंद्रो दोरच़ी एनोह कमाई लहज़ातोर, बाबेल शहरो महस ऊईतार खड़े बंङज़ा खंड्री लेहतिर।
दोच़ी एनोह दुख कंड्रिमी थल्जी एनोह पुंज़ारिंङ धुह्ड़ केईर। दंङ क्रापच़ा ते दंङ हऊषेक्च़ा ते कोहर, “हाय! हाय! दि मोह्ड़े नगर अतु सम्पति दोरच़ी समुंद्रो भत्ते जहाज़ो दोरे साहुकार शुहचे इलिर, थोड़े अरे टेमारिंङ दोई एनोह भत्ते टंगा-ढबाह योह्च़े च़रति।”
दंङ अई फेरा दोच़ी कुईर, “हालेलूय्याह! बाबेल शहरा बि नष्ट लहज़ा मेहू दोरच़ी हुंज़ा टूह अपेहल ला कम माह शोतो।”