15 स्वर्गदूते गिऊ हखा दि ला कुई: “अंऊ महस बेंडी केई तुहई तंङसी तातन, अंऊ दोऊ टोईच़ी दुह कुकम लहज़ा मेच़िमी बंङज़ा तोहई, दुह भत्ते संसारो मीहतिंङ, रे देशो मीहतिंङ ए महस पाहठी भाषा बि कंड्रा।”
दोहथल गेरंङ साते दि कुई, “शतह-शतह झुण्डो ए देशो मीहतिंङ, शतह-शतह भाषा कुट्रा मीहतिंङ ए रज्ज़ा तिंङ अई इच्च़ा फेरा यह्च़ा कंड्रु, अंऊ परमेश्वरे कनिंङ कंड्रीमी थल्जी कुहषी तोह।”
दंङ भत्ते मीहरे, खानदानो, भाषाओ, दंङ जातितु बिचंङ दुह झुह्ट गवाह तु लाश तिंङ साढ़े षुमु ध्याड़ा तचेक खंड्रा बंङज़ोर, पर दोरे अतिंङ ला दुह लाश पथेक्च़िमी हुकुम रमोर।
अंऊ निह्ज स्वर्गदूता तु कछंङ दुह निह्ज कोली तोहई, दोतु बिचंङ इच्चे अंज़े कुई, “देर अता, गेह कनिंङ कमोग कि परमेश्वर छना दुह मोह्ड़े कुकम लहज़ा मेच़िमी बि सज़ा रमतो, अंऊ इच्च़ा झांह ठ्रोह ठाहरीरिंङ बंङज़ा, अंऊर महस बेंडी तोतोर।”
दंङ दोरे दि खरकोई गीत कुट्री लेहतिर, “कांह दि कताब मुहर थक्च़िमी ए दिबी युप्च़िमी जोगे तोतोन; छना कुचे कनिंङ बलिदान लहसी शुह। कनु शुहई अंऊ बहाएक्सी तोहई, मीहतिंङ छुड़ाके च़रति ताकि दोरे परमेश्वरो मीहरे बणेंके योर। दिरे मीहरे भत्ते गोत्र, भत्ते भाषा, भत्ते ठहरि ए भत्ते राज्यो दोरच़ी तोतोर।”