11 दंङ अपेहल ला मांजी आत्मा रंङ टेहची मीहरे यीशु बि खंड्रातेर दंङ दोरे दोबि आदर रंड्रीमी थल्जी दोऊ तुईज़ी कोंङा शुहचे य्वातेर, दंङ हाऊष रेह कुट्रातेर, “का परमेश्वरो योह शुनाह”
दिरंङ अरीला किशतीऊ अंद्रेग तोईरे दोच़ी दोबि फ्यग लेह कुड़िर; “काह हेले परमेश्वरो योह शुनाह।”
दंङ शेतान दोऊ कछंङ अंज़े दोबि कुतोह, “अगर कांह परमेश्वरो योह शुनाह ता दिह रघटेतिंङ रोटी बणेक्पिमी हुकुम रांऊ।”
दंङ दोई यीशुबि कुतोह, “अगर कांह परमेश्वरो योह शुनाह ता, केनाबि देरच़ी योंखा छङें साबित लोह; कनिंङ घाह माह लेह्पोतो छना कुचे पवित्र शास्त्रारिंङ कनु पाहठी दिह च़ेहसी तोह, ‘परमेश्वरे एनोह स्वर्गदूतातिंङ हुकुम रमोतो, कि दोच़ी कांह सोठेके च़रपोर; ताकि कांह कोंज़ारिंङ रघटे ठोकर लेहपि माह जूंस।’”
दोच़ी हऊष रेह कुह्तोर, “हे परमेश्वरो योह यीशु! केई गेरंङ साते छि जुन्ज़ातन? कांह छि टईमाबे तुहई ञेंतिंङ बरदो रंड्रीमी थल्जी देहर अंज़े शुनाह?”
मांजी आत्मारे ज़ि यीशुरंङ साते बिनती लहरी कि, “अगर केई ञेंहतिंङ हुन्बातनता, सुअरातु थाचंङ च़रतु।”
परमेश्वरो योह यीशु मसीहू पाहठी रूठे खबरो शुरूआत झांह ठ्रोह शुई।
दंङ मांजी आत्मा हाऊष रें दीह कुट्रा, “कि कांह परमेश्वरो योह शुनाह,” महसेतु बिचंङज़ि हुंच़ा इलि। पर यीशु दोतिंङ रेहच़ि, दंङ दोतिंङ छले ला कुट्री माह रंड्राते, छना कुचे दोरे ञेंचातेर कि यीशु ए मसीह शुह।
दुह यीशु बि खांई हाऊष रेंई, दंङ दोऊ कछंङ दच्छे मोह्ड़े सग रंङ साते कुतोह, “हे महान परमेश्वर ओ योह यीशु! केई गेरंङ साते छि जुन्ज़ातन? गेह करंङ साते बिनती लहज़ातग कि केई गिह्बी दुख थारोंह।”
दुह पोलुस ए ञेंहतु थल्जी अंज़े हाऊष रंड्री लेहती, “दिह मीह परमप्रधान परमेश्वरो दास शुह, अंऊ केतिंङ उद्धारो अमो पाहठी कंड्रा।”
अगर अरिया योंई तोह ता, केनोह चुंङ ज़ै च़रतु, ताकि अपेहल केरे ठ्रोहका शवातंई, दंङ केरे सही ढंगारंङ साते बर्ताब लेह तरपोंई दंङ परमेश्वरे केहतु न्याय माह लोहतो। ऊई बचेकी गप्पा गेह अंज़े ठीक लेह च़रपोग।
कनिंङ विशवास तोह कि इच्च़ा ए परमेश्वर तोह; केई रूठे लहज़ातन; मांजी आत्माज़ि ला झांह ठ्रोह विशवास लहज़ातोर, दंङ डकेक्पा तोर।