12 दंङ चुंगी लेह्पच़ाड़ दोरे ला बपतिस्मा लेहप्च़िमी थल्जी अतिरे दंङ दुह रुहक्ती, “हे गुरु, ञेंहच़ी छी लोहनी?”
छना कुचे अगर केहच़ी केतिंङ दाह लहज़ा दोतंङ साते ए दाह लोहन ता परमेश्वर केतिंङ छले ईनाम माह रमतो। चुंगी लेहपच़ाज़ि ला ध्यांए लेह।
“पर चुंगी लेहपच़ा रे ऊई तार खड़े शुहचे, स्वर्गो हखा माह खांई, पर दुखारंङ एनोह काह कुटेके कुहतो, हे परमेश्वर, गेह इच्च़ा पापी शुगाह। गिऊ टोईच़ी दया लोहू।
दंङ मीहज़ी दुह रुहक्ती, “दंङ ञेंहच़ी परमेश्वरो सज़ाओ दोरच़ी बचेक्पिमी थल्जी छी लोहनी?”
दोई दोतिंङ जुबाब रेंई, “अंऊ केहतु थल्जी अधिकारीऊ दोरच़ी तोह, दोबि ज्यादा चुंगी था लेहप्तुंई।”
अपेहल भत्ते मीहज़ी देर तचेक कि चुंगी लेहपच़ा दोच़ी ला अच्च़ा यूहन्नाओ बपतिस्मा लेहप्तिर, यीशु गप्पारे रेड्रा दिह घोषणा लहरिर कि परमेश्वर धर्मी तोह।
अपेहल मीहज़ी दिह रेड्रिर ता दोरे एनाह बि दोषी महसूस लहज़ी लेहतिर, दंङ दोरे पतरस ए ऊई प्रेरिता तंङ साते रुहक्च़ी लेहतिर, “हे बिशवासी न्वारे हेनर छि लोहनी?”