7 दिह खंड्रीरंङ भत्ते मीहरेर कुड़कुड़ाएच़ी कुट्री लेहतिरे, “दुह ताह इच्च़ा पापी मीहू दोहर य्वा।”
अपेहल खोकसा इलि दंङ दोरे ज़िमदारो हखा कुड़कुड़ाके कुट्री लेह्तिरे।
दंङ दोतंङ कुहतो, केरे ला दाखो बगीचारिंङ ईलांई, दंङ छि शोतो केतिंङ रमोग। दंङ दोरे ला कम लहज़िमी थल्जी इलिरे।
दीह खांऐ फरीसी ज़ि दोऊ चेला तंङ कुह्तोर, “केहतु गुरू चुंगी लेपचाढ ए पापी रंङ साते छिला बगत ज़े लेहकी तोह?”
पर फरीसी मीहरे ए यहुदी शास्त्रीरे एनातु बिचंङ दोऊ पाहठी गप्पा लहज़ी लेहतिर कि, “दिह ताह पापी मीहतंङ साते दोहआ दंङ दोतंङ साते बगत ला ज़ोआ।”
दुह दोथरे बुटो दोरच़ी तहक्सा अति दंङ यीशु बि एनोह चुंङ रेंज़ा शिली दंङ खुशी रंङ साते दोऊ स्वागत लहरी।
जक्कई ज़ेइमी टेमारिंङ खड़े शुहचे प्रभु यीशु हखा कुट्री लेहती, “हे प्रभु, खंणु गेह घेंङौ अध्धा टंगा ढबाह गरीबातिंङ रंड्रातग, अगर गेह अतुआ दोरच़ी चुंगी लेहप्च़िमी टेमा छिला गलत लेह छिला लेहपसी तातग ताह, दोबि गेह पी गुणा लेह रें च़रपोग।”
दिऊ टोईच़ी फरीसी मीहरे ए यहुदी शास्त्रीरे दोऊ चेला तिंङ दीह कुट्री लेहतिर, “केहच़ी चुंगी लेपचाढ दोतंङ साते छिला बगत ज़े लेहकी तोतन?”
अपेहल गेह मीहू योह ज़ेहे तुंङमातोग दोहपल केहच़ी कुट्रातंई कि गेह महस ज़ज़ा ए सरा तुंङज़ा, दंङ चुंगी लेहप्च़ातु ए पापीतु साथी शुगाह,
दीह खांई, दुह फरीसी अच़ि यीशुबि बुलासी तते, एनोह सेहमरिंङ सोचेके लेहती, “अगर दी भविष्यवक्ता शुई ता ञेंहच़ी चरच़ि तोहई कि अंऊ दोबि थोह्की लेहकी तोह दुह अरी शुह? छना कुचे दोबि पता शुबी जूंस कि दिह पापी मेच़मी शुह।”